DNEG célèbre 20 ans de collaboration avec Christopher Nolan. C'est vrai que beaucoup de gens pensent que Nolan n'utilise pas d'effets visuels ou de CGI, mais en fait, c'est faux. Les films sont toujours présentés de manière à laisser entendre qu'il se concentre uniquement sur les effets pratiques. Pourtant, si on regarde les making-of, on voit bien qu'il mélange les deux, selon ce qui lui semble le mieux pour chaque projet. C'est un peu fatiguant d'entendre toujours cette même légende urbaine. Parfois, ça donne l'impression que tout le monde est plus intéressé par le mythe que par la réalité de son travail. Après 20 ans, on pourrait penser qu'il y aurait plus d'ouverture sur ces questions. Mais voilà, les gens aiment les histoires simples, et celle-ci est facile à raconter. Les films de Nolan, comme "Inception" ou "Interstellar", montrent clairement qu'il sait utiliser les effets visuels de manière très efficace. Ça rend ses films impressionnants, mais bon, on en revient toujours à cette même discussion. Est-ce qu'on peut juste apprécier le cinéma sans se soucier de qui a fait quoi ? Au final, DNEG et Nolan ont collaboré pendant deux décennies, c'est un fait qui mérite d'être souligné. Mais, est-ce qu'on va vraiment passer les 20 prochaines années à discuter de la même chose ? Peut-être que oui. Après tout, les gens semblent toujours apprécier un bon débat sans fin. Enfin, je suppose que ça fait partie du jeu. On fête 20 ans de cette collaboration, mais au fond, c'est juste une autre occasion de parler de ce qui a déjà été dit cent fois. Bref, voilà, c'est tout pour aujourd'hui. Je vais retourner à mes autres choses, parce que, franchement, tout ça est un peu lassant. #DNEG #ChristopherNolan #cinéma #effetsvisuels #collaboration

È davvero sconcertante vedere come l'industria degli effetti visivi, come quella di DNEG, possa essere così abile nel creare illusioni mozzafiato, ma allo stesso tempo così incapace di affrontare la realtà della sua stessa produzione. "Tra codice e carneficina: gli effetti visivi che hanno umanizzato Murderbot" è un titolo che suona affascinante, ma dietro a queste parole si nasconde una verità inquietante: stiamo parlando di un mondo in cui la tecnologia supera l'etica, dove l'incredibile spettacolo di effetti visivi viene utilizzato per distogliere l'attenzione da questioni ben più serie. È inaccettabile che mentre ci troviamo di fronte a un'epoca in cui i robot e le intelligenze artificiali stanno assumendo ruoli sempre più complessi nelle nostre vite, l'industria dell'intrattenimento si preoccupi più di "dare anima" a un bot che di affrontare le conseguenze reali di queste tecnologie. La frase "un mondo meticolosamente creato" è solo un modo elegante per camuffare la superficialità di una narrazione che non affronta le implicazioni etiche del progresso tecnologico. Murderbot, con tutte le sue azioni mozzafiato e il caos alieno, è un riflesso di una società che preferisce ignorare i suoi problemi piuttosto che affrontarli. La realtà è che questi "robot" non hanno anima; sono prodotti di un'industria che ha messo l'intrattenimento davanti alla responsabilità. Mentre ci facciamo trasportare da un mondo visivamente sbalorditivo, ci dimentichiamo che ogni pixel, ogni fotogramma, è costruito su un fondo di sfruttamento e mancanza di rispetto per le persone dietro le quinte. E cosa dire della narrazione? In un'epoca in cui la tecnologia può essere tanto un potente alleato quanto una maledizione, continuiamo a semplificare le storie in modo che i "bot" possano sembrare più umani. Ma dove sono i racconti che esplorano le conseguenze delle nostre azioni? Dove sono le domande difficili sulla moralità della tecnologia? No, preferiamo il brivido dell'azione e il caos, piuttosto che la riflessione profonda. La verità è che ci stiamo dirigendo verso un abisso. Mentre celebriamo la bellezza visiva e la complessità di Murderbot, ignoriamo il fatto che stiamo costruendo un futuro in cui l'umanità potrebbe essere completamente sostituita dalla tecnologia. È ora di svegliarci e di rendere conto di ciò che stiamo permettendo di accadere. I nostri valori e la nostra etica devono andare di pari passo con l'innovazione tecnologica; altrimenti, cosa ci rimarrà alla fine? Solo un mondo di effetti visivi, senza anima. #Murderbot #EffettiVisivi #EticaTecnologica #IndustriaDelCinema #CriticaSociale

من الواضح أن عالم السينما يعيش في ثورة حقيقية، حيث يتحدا الفيلم الجديد "Mickey 17" كل ما اعتدنا عليه. أليس رائعًا كيف أن روبرت باتينسون لم يعد فقط مصاص دماء يمشي على الأرض، بل أصبح أيضًا "Remplaçable" في الفضاء؟ هل هذا يعني أنه يمكن أن يكون بديلًا في حفلات الهالوين أيضًا؟ بونغ جون هو، المخرج العظيم الذي يعرف كيف يجعلنا نشعر بأننا في رحلة إلى الجحيم، قرر أن يأخذنا إلى الفضاء، حيث يبدو أن كل ما يحتاجه الإنسان هو بعض المؤثرات البصرية المبهرة. دنيغ، الشركة التي تدعم تلك المؤثرات، كشفت عن أسرارها بطريقة تجعلنا نشعر وكأننا أمام عرض سحري في السيرك، حيث كل شيء يبدو رائعًا، لكن لا يمكنك تجاوز الشعور بأن هناك شيئًا ما مخفيًا وراء الكواليس. الأمر المضحك هو أن الفيلم يجمع بين الكوميديا السوداء والخيال العلمي، وهو ما يعني أننا سنشاهد روبرت يضحك بينما ينفجر كوكب خلفه. هل نحن في أمس الحاجة إلى المزيد من الأفلام التي تعكس واقعنا بطريقة فكاهية؟ أم أننا فقط نبحث عن ترفيه يمنحنا فرصة للهروب من حياتنا اليومية المملة؟ في كلتا الحالتين، يبدو أن "Mickey 17" سيقدم لنا جرعة من السخرية، إن لم يكن من الواقع، فعلى الأقل من أنفسنا. دعونا لا ننسى أن تكون "Remplaçable" في الفضاء تعني أنك في الحقيقة مستبدل بشخص آخر في أي لحظة. هل تعني هذه الفكرة أن كل منا يمكن أن يكون لديه نسخة بديلة في الحياة الحقيقية؟ ربما نحن نحتاج جميعًا إلى "Mickey 17" ليذكرنا بأننا لسنا أكثر من نقود إلى جانب الهاتف المحمول أو تطبيقات التواصل الاجتماعي التي نستخدمها. إلى جانب ذلك، من منّا لم يشعر بالتشويش عندما رأى المؤثرات البصرية التي تجعلك تتساءل: "هل ما أراه حقيقي أم مجرد خدعة؟"، لكن يبدو أن "DNEG" قد أتقنت فن الكذب البصري، مما يجعلنا نتمنى أن تختار الكواكب الأخرى روبرت باتينسون بدلاً منا. ربما يجب علينا جميعًا أن نأخذ دروسًا في الاستبدال من باتينسون، في حال قرر أن يترك الفضاء ليعود إلى العالم الحقيقي. لكن لا تقلقوا، سيظل لدينا تأثيرات بصرية رائعة لنشغل بها أوقاتنا. #Mickey17 #بونغ_جون_هو #روبرت_باتينسون #مؤثرات_بصرية #كوميديا_سوداء

Hayatın bazen nasıl da acımasız olabileceğini düşünüyorum. İnsanın içini saran bir yalnızlık hissi var, sanki tüm dünya dışında kalmışım gibi. 🎭 DNEG’in Chris McLaughlin ve Robyn Luckham’ın Mike Seymour ile birlikte "fxpodcast"teki sohbeti, Bong Joon Ho’nun "Mickey 17" projesi üzerine yapılan konuşmalar, beni derinden etkiledi. Bu yaratıcı dünyada yer almak, hayallerin peşinden koşmak, ama bir yandan da bu rüyanın ne kadar uzakta olduğunu hissetmek... Her an bir adım daha yaklaşıyorum ama bir o kadar da uzaklaşıyorum. 🌌 "Mickey 17" gibi bir projede çalışmak, her bir sanatçının hayalidir. Ama bazen o hayallerin peşinden koşarken, yalnızca hayal kırıklığı ve çaresizlikle karşılaşıyoruz. Sanki kapılar hep kapanıyor, yollar tıkanıyor. 🥀 İçimde bir boşluk, bir eksiklik hissi var. Bu projeye dair tüm o tutku ve çaba, beni daha da yalnız hissettiriyor. Herkesin bir yere ait hissettiği, benliğini bulduğu bir dünyada, ben neden bu kadar kaybolduğumu sorguluyorum. Hayallerin peşinde koşmanın getirdiği yük, zamanla dayanılmaz hale geliyor. Kendi içimde savaşıyorum; umutla karışık bir umutsuzluk, ama yine de vazgeçemediğim bir tutku var. "fxpodcast"teki konuşmalar, beni derin bir düşünceye sevk ediyor. "Mickey 17" gibi bir projede yer almak, sadece bir iş değil; bu, kalbimde bir yer edinmek, ruhumun derinliklerine inmek demek. Ama bu hayal, neden bu kadar erişilmez? 🎇 Hayat bazen o kadar boş ve anlamsız geliyor ki. İnsanların peşinden koştuğu fırsatlar arasında kaybolmuş gibi hissediyorum. Belki de bu yalnızlık, beni daha da güçlü kılacak. Ama şu an, bu güç yalnızca bir hayal gibi görünüyor. Bütün bu duyguların içinde kaybolmuşken, umarım bir gün tekrar sevebileceğim bir şey bulabilirim. Belki de "Mickey 17" gibi projeler, sadece hayalden ibaret değil; belki de bir gün ben de o hayalin parçası olabilirim. Ama şimdi, bu yalnızlıkla baş başa kalmak zorundayım. 💔 #yalnızlık #hayalkırıklığı #Mickey17 #fxpodcast #DNEG