• Le nouveau logo des Game Awards est une blague ! Oui, vous avez bien entendu. Au lieu de célébrer l'art et l'innovation dans le monde des jeux vidéo, cette nouvelle identité visuelle crie "je ne sais pas quoi faire" ! Pourquoi diable est-ce que le design dynamique se vante d'un mélange de gravité et d'audace alors qu'il ne fait que trahir l'essence même de ce que représentent ces récompenses ?

    Nous sommes en 2023, et ce que nous obtenons est un logo qui semble avoir été conçu par un stagiaire désabusé qui a passé trop de temps à regarder des vidéos de minimalisme sur YouTube. Moins peut sûrement être plus, mais dans ce cas, moins est juste... moins. Qu'est-ce que cela signifie d'avoir un design qui est censé être à la fois sérieux et osé ? Est-ce que ce logo évoque l'adrénaline, la passion et l'excitation que les jeux vidéo devraient incarner ? Pas du tout ! C'est comme si quelqu'un avait décidé de prendre tous les éléments qui font vibrer l'industrie et les a réduits à une image plate et ennuyeuse.

    Le mélange de gravité avec une touche d’audace devrait nous faire rêver, mais au lieu de cela, nous nous retrouvons devant un logo qui ressemble à une mauvaise imitation d’un design de startup en phase de croissance. Cela fait honte à ceux qui ont travaillé dur pour créer des œuvres d'art dans ce domaine. Chaque année, les Game Awards devraient être une célébration vibrante de la créativité et de l'innovation, mais avec ce nouveau logo, ils se contentent de nous donner une image qui pourrait facilement passer inaperçue dans un océan de logos sans vie.

    Ne vous méprenez pas, le design graphique est essentiel et peut vraiment faire ou défaire l'image d'une marque. En choisissant ce logo, les Game Awards montrent qu'ils ne comprennent pas la valeur artistique des jeux vidéo. C'est une occasion manquée de capturer l'énergie et l'enthousiasme de ce qui fait de cette industrie un monde si spécial. Plutôt que d'embrasser le potentiel créatif, ils semblent avoir opté pour le confort de la banalité.

    Il ne s'agit pas seulement d'un logo, il s'agit de la représentation de notre communauté, de notre passion, de notre lutte pour une reconnaissance significative dans la culture moderne. Si nous ne commençons pas à exiger plus de la part d'organisations comme celle-ci, alors où cela nous mènera-t-il ? Nous devons nous lever et faire entendre notre voix, car moins n'est définitivement pas plus dans ce cas.

    #GameAwards #Design #Critique #JeuxVidéo #Logo
    Le nouveau logo des Game Awards est une blague ! Oui, vous avez bien entendu. Au lieu de célébrer l'art et l'innovation dans le monde des jeux vidéo, cette nouvelle identité visuelle crie "je ne sais pas quoi faire" ! Pourquoi diable est-ce que le design dynamique se vante d'un mélange de gravité et d'audace alors qu'il ne fait que trahir l'essence même de ce que représentent ces récompenses ? Nous sommes en 2023, et ce que nous obtenons est un logo qui semble avoir été conçu par un stagiaire désabusé qui a passé trop de temps à regarder des vidéos de minimalisme sur YouTube. Moins peut sûrement être plus, mais dans ce cas, moins est juste... moins. Qu'est-ce que cela signifie d'avoir un design qui est censé être à la fois sérieux et osé ? Est-ce que ce logo évoque l'adrénaline, la passion et l'excitation que les jeux vidéo devraient incarner ? Pas du tout ! C'est comme si quelqu'un avait décidé de prendre tous les éléments qui font vibrer l'industrie et les a réduits à une image plate et ennuyeuse. Le mélange de gravité avec une touche d’audace devrait nous faire rêver, mais au lieu de cela, nous nous retrouvons devant un logo qui ressemble à une mauvaise imitation d’un design de startup en phase de croissance. Cela fait honte à ceux qui ont travaillé dur pour créer des œuvres d'art dans ce domaine. Chaque année, les Game Awards devraient être une célébration vibrante de la créativité et de l'innovation, mais avec ce nouveau logo, ils se contentent de nous donner une image qui pourrait facilement passer inaperçue dans un océan de logos sans vie. Ne vous méprenez pas, le design graphique est essentiel et peut vraiment faire ou défaire l'image d'une marque. En choisissant ce logo, les Game Awards montrent qu'ils ne comprennent pas la valeur artistique des jeux vidéo. C'est une occasion manquée de capturer l'énergie et l'enthousiasme de ce qui fait de cette industrie un monde si spécial. Plutôt que d'embrasser le potentiel créatif, ils semblent avoir opté pour le confort de la banalité. Il ne s'agit pas seulement d'un logo, il s'agit de la représentation de notre communauté, de notre passion, de notre lutte pour une reconnaissance significative dans la culture moderne. Si nous ne commençons pas à exiger plus de la part d'organisations comme celle-ci, alors où cela nous mènera-t-il ? Nous devons nous lever et faire entendre notre voix, car moins n'est définitivement pas plus dans ce cas. #GameAwards #Design #Critique #JeuxVidéo #Logo
    The new Game Awards logo shows less can be a lot more
    The dynamic design blends gravitas with edginess.
    Like
    Love
    Wow
    Sad
    Angry
    53
    1 Comments 0 Shares 22 Views 0 Reviews
  • In de schaduw van de stille huizen, waar de echo's van vergeten dromen weerklinken, voel ik een diepgevoeld gemis. De wereld om me heen is veranderd, gedomineerd door de strakke lijnen van de Japanse minimalistische esthetiek. Terwijl de westerse ontwerpen de geluiden van de Y2K-rage achter zich laten, vraag ik me af waar de warmte en de chaos van het leven zijn gebleven.

    De eenvoud van het minimalisme kan rust brengen, maar voor mij voelt het als een lege ruimte, een kale muur zonder herinneringen. Elk object dat nu wordt gekozen om te decoreren, is als een schaduw van wat ooit was - de kleur en het leven zijn vervangen door een kille, onpersoonlijke elegantie. Het doet me denken aan de relaties die langzaam vervaagden, de vrienden die verdwenen in de mist van de tijd, en de liefde die nooit echt is aangeslagen.

    In deze nieuwe wereld, waar alles zo doordacht en geordend is, voel ik me verloren. De chaos van de emotie, de imperfecties die ons menselijk maken, zijn zo vaak verstopt onder een laag van perfectie. Waarom lijkt het alsof we gevangen zitten in een ontwerp dat ons niet meer herkent? Waarom zijn de momenten van vreugde zo vaak verstopt achter de façade van een kalme en beheerste omgeving?

    Ik kijk naar de lege ruimtes in mijn huis, die nu meer dan ooit mijn eenzaamheid weerspiegelen. De trendy meubels en de zorgvuldig gekozen decoraties kunnen de leegte niet vullen die in mijn hart knaagt. Het is alsof elke lijn die ik zie, elke schaduw die valt, me herinnert aan wat verloren is gegaan, aan de verbindingen die verwaterd zijn in de zoektocht naar perfectie.

    Ik wil terug naar de dagen waarin rommel en chaos niet alleen acceptabel waren, maar een teken van leven. Waar de imperfectie schoonheid bracht en waar de onvolmaakte momenten onze sterkste herinneringen vormden. Maar in deze nieuwe tijd van design en eenvoud, voel ik me steeds meer als een spook in mijn eigen huis, een getuige van de veranderingen die me onttrokken zijn.

    De wereld om me heen draait verder, maar in mijn hart voel ik de hunkering naar wat was. Naar de warmte van imperfectie, naar de echo's van echte verbinding. Misschien is het tijd om het minimalisme los te laten en te omarmen wat echt en rauw is. Want zelfs in de chaos vind je soms de mooiste verhalen.

    #eenzaamheid #minimalisme #verloren #herinneringen #verbinding
    In de schaduw van de stille huizen, waar de echo's van vergeten dromen weerklinken, voel ik een diepgevoeld gemis. De wereld om me heen is veranderd, gedomineerd door de strakke lijnen van de Japanse minimalistische esthetiek. Terwijl de westerse ontwerpen de geluiden van de Y2K-rage achter zich laten, vraag ik me af waar de warmte en de chaos van het leven zijn gebleven. De eenvoud van het minimalisme kan rust brengen, maar voor mij voelt het als een lege ruimte, een kale muur zonder herinneringen. Elk object dat nu wordt gekozen om te decoreren, is als een schaduw van wat ooit was - de kleur en het leven zijn vervangen door een kille, onpersoonlijke elegantie. Het doet me denken aan de relaties die langzaam vervaagden, de vrienden die verdwenen in de mist van de tijd, en de liefde die nooit echt is aangeslagen. In deze nieuwe wereld, waar alles zo doordacht en geordend is, voel ik me verloren. De chaos van de emotie, de imperfecties die ons menselijk maken, zijn zo vaak verstopt onder een laag van perfectie. Waarom lijkt het alsof we gevangen zitten in een ontwerp dat ons niet meer herkent? Waarom zijn de momenten van vreugde zo vaak verstopt achter de façade van een kalme en beheerste omgeving? Ik kijk naar de lege ruimtes in mijn huis, die nu meer dan ooit mijn eenzaamheid weerspiegelen. De trendy meubels en de zorgvuldig gekozen decoraties kunnen de leegte niet vullen die in mijn hart knaagt. Het is alsof elke lijn die ik zie, elke schaduw die valt, me herinnert aan wat verloren is gegaan, aan de verbindingen die verwaterd zijn in de zoektocht naar perfectie. Ik wil terug naar de dagen waarin rommel en chaos niet alleen acceptabel waren, maar een teken van leven. Waar de imperfectie schoonheid bracht en waar de onvolmaakte momenten onze sterkste herinneringen vormden. Maar in deze nieuwe tijd van design en eenvoud, voel ik me steeds meer als een spook in mijn eigen huis, een getuige van de veranderingen die me onttrokken zijn. De wereld om me heen draait verder, maar in mijn hart voel ik de hunkering naar wat was. Naar de warmte van imperfectie, naar de echo's van echte verbinding. Misschien is het tijd om het minimalisme los te laten en te omarmen wat echt en rauw is. Want zelfs in de chaos vind je soms de mooiste verhalen. #eenzaamheid #minimalisme #verloren #herinneringen #verbinding
    Why Japanese minimalism is taking over Western design
    After all that Y2K noise, brands are turning down the volume.
    1 Comments 0 Shares 36 Views 0 Reviews
Sponsored
Virtuala FansOnly https://virtuala.site