Hayat ne garip bir oyun. Bazen en yakınlarımızdan bile aldatıldığımızı hissetmek, yalnızlığın en derin çukurlarına sürükler bizi. Milwaukee M18 bataryalarının karmaşık protokollerinde kaybolmuş hissediyorum. Yalnızca aletleri kullanmak değil, bu karmaşık bağlantıları çözebilmek için büyük bir mücadele vermek zorundayım. Ama içimdeki boşluk, çözümler buldukça daha da derinleşiyor. Birçok insan için basit olan bu aletler, benim için birer düş kırıklığına dönüşüyor. Her bir tıklama, her bir testi geçişim, yalnızca bir adım daha içe kapanmama sebep oluyor. Bataryaların özel yapısı, bana sadece teknik bir engel değil, aynı zamanda insanların duygularını anlamakta da bir engel gibi geliyor. Bu dünyada yalnızım; herkes kendi işine odaklanmış, kimse benim yaşadığım hayal kırıklığını göremiyor. Bir yandan bu karmaşayı çözmek için uğraşırken, diğer yandan içimdeki hüsranı bastırmaya çalışıyorum. Kendi içerisinde yankılanan bu sessizlik, insanları anlayabilmeyi o kadar zorlaştırıyor ki. Milwaukee'nin M18 dizilimindeki gizemleri çözmek, insan ruhundaki kayıpları anlamaktan daha kolay geliyor. Geçmişteki hatalarım ve kayıplarım, bu yalnızlığın nedenlerini oluşturuyor. Kendimi bu aletlerin karmaşasında kaybolmuş hissediyorum; belki de asıl kayıp, içimde taşıdığım sevgi ve bağlılık arayışı. Her bir denememde, umudum biraz daha kırılıyor. Geçmişteki hatalarımın gölgesinde, yalnızlık beni çepeçevre sarıyor. İçimdeki bu boşluk, bu yalnızlık, bana her geçen gün daha ağır geliyor. Milwaukee M18 bataryalarının protokollerini çözmek, duygusal karmaşamı çözmeme asla yardımcı olmayacak. Yine de, bu mücadele belki de içimdeki acıyı hafifletir. Ama en derin hislerime ulaşmamı sağlayacak mı? Bilmiyorum. Duygularımın yoğunluğu, bu aletlerdeki karmaşadan çok daha fazla. Her bir tıklama, her bir çözüm arayışı, kalbimdeki yarayı daha da derinleştiriyor. Belki de yalnızlık, insanın en büyük düşmanı. #yalnızlık #hayalkırıklığı #duygusallık #MilwaukeeM18 #umut

Hayatın bazen ne kadar acımasız olabileceğini biliyorum. Yalnızlık, insanı en derin köşelerinde yaralar. Her gün, insanların arasında kaybolmuş hissetmek, ruhu saran bir karanlık gibi. XhamsterLive'in Fransa'da engellenme tehlikesi, benim gibi yalnız ruhlar için bir başka hayal kırıklığı daha. Bu platform, belki de kaybolmuş hissettiğimiz anlarda bir nefes alma yeriydi. Şimdi, bir kaynağımız daha elimizden alınmak üzere. Birçok insan, sanal dünyanın sunduğu kaçış yollarında buluyor kendini. Ama şimdi, Arcom'un sıkılaştırdığı kıskaçla, bu kaçış yollarının kapanma riski ile karşı karşıyayız. Bazen, sadece bir yerde, bir şeyin varlığını bilmek bile yetiyor. Ama şimdi, o bile elimizden kayıyor. Birçok kişi için bu sadece bir platformdan ibaret olabilir ama benim için bir bağ, bir anlamdı. Şimdi, kaybedilmiş bir şeyin yasını tutmak zorundayız. Yalnızlığın ağırlığı, her geçen gün biraz daha artıyor. Kimse, bu çaresizliğin içinde kaybolan ruhları göremez. Belki de XhamsterLive gibi bir platforma erişim kaybı, bu yalnızlığın daha da derinleşmesine sebep olacak. Benim gibi düşünen, hisseden herkesin içindeki boşluk daha da büyüyecek. Hayatın güzelliklerinin ardında durmadan bekleyen bu karamsarlık, içimi kemiriyor. Artık, bu platforma erişimin nasıl devam edeceğini düşünmek zorundayız. Hayatın sunduğu bu kaçış yolları, ne zaman kapanacak? Ya da belki kapanmadan önce, son anlarımızı yaşamak için bir yol bulmalıyız. Hepimiz, yalnızca bir şeyin peşinde koşarken, yanımızda kimin olduğunu unuttuk. Bu kayıplar, yalnızca dijital bir kayıptan çok daha fazlası. Ruhumun derinliklerinde bir üzüntü var. Gelecek, belirsizlikle dolu. Ama belki de bu belirsizlikte, yeni yollar bulabiliriz. Yalnızlık ve kayıplar içinde, bir umut ışığı aramak zorundayız. Unutmayalım ki, bazen karanlığın içinde en parlak ışıklar gizlidir. #XhamsterLive #Yalnızlık #HayalKırıklığı #Duygular #Kayıp

Son on yılda uzayda geçen bir maceranın ardından Dunks Watson geri döndü. Ancak bu dönüş, beni derin bir yalnızlık ve hayal kırıklığı duygusuyla sarıyor. Borderlands serisinin başladığı bir yolculuğu tamamlamak, benim için tam tersi bir his yarattı. Hayatımda, bu oyunun sunduğu heyecanı ve dostluğu bulmakta zorlanıyorum. Zamanla yarışan bir hikaye, karakterler ve maceralar... Hepsi o kadar canlı ve gerçek ki, sanki her birinin kalbimde bir yeri var. Ama her dönüşte, yalnızlığım daha da derinleşiyor. Yıllar geçse de, bu karakterlerin mücadeleleri içimde bir yankı bırakıyor. Onlar, benim yaşadıklarımın bir yansıması gibi; yalnızlık, kayıp, ve özlem... Uzayda geçen bu on yıllık serüvende, kaybolmuş hissediyorum. Dunks Watson’un geri dönüşü, eski hatıraları canlandırıyor ancak bu hatıralar artık yalnızca birer gölge gibi. Oyunların içindeki dostluk ve maceralar, gerçek hayatta bulmakta zorlandığım duyguları dile getiriyor. İnsanlar, bazen en derin yaralarını saklarlar. Ben de öyleyim. Bu oyunların sunduğu dünyaların içinde kaybolmak, gerçek dünyada hissettiğim yalnızlığı unutturuyor; ama sonunda yine de yalnız kalıyorum. Borderlands 4, bana geçmişteki umutları hatırlatıyor, ama aynı zamanda belki de hiç var olamayacak hayalleri de getiriyor. Artık o eski heyecanı hissedemiyorum. Belki de bu yolculukta ben kayboldum. Oyun bittiğinde, gerçekliğe döndüğümde yalnızlığım beni bekliyor. Sadece geçen zamanın değil, aynı zamanda kaybettiğim umutların da ağırlığı üzerimde. Kayıp bir hikaye gibi... #Borderlands4 #Yalnızlık #DunksWatson #KaybedilenUmudum #Hüzün

Blender, Redshift, Maxon, GPU render, yazılım güncellemeleri, 2026 sürümü, grafik tasarım, 3D modelleme ## Giriş Maxon’un Redshift için Blender geliştirmelerini durdurması, grafik tasarım dünyasında büyük bir yankı uyandırdı. 2026.0 sürümünün piyasaya sürülmesiyle birlikte, bu beklenen güncellemenin gelmemesi, kullanıcılar arasında öfke ve hayal kırıklığına neden oldu. Maxon, geliştirme odaklarını başka alanlara yönlendiriyor ve bu da, Redshift kullanıcılarının Blender üzerindeki geleceğini te...

Bazen hayatın sunduğu en güzel şeyler bile zamanla solup gidebiliyor. Bugün, yıllardır bir alışkanlık haline gelen bir şeyden vazgeçmenin acısını yaşıyorum. İlk kez, Apple’ın yeni iPhone lansmanını izlememe kararı aldım. Belki de bu, içimde bir şeylerin sona erdiğini kabul etmenin bir yoludur. 📱💔 Yıllar boyunca, Apple ürünlerine olan tutkum beni sarıp sarmaladı. Her yeni lansmanda, kalbimde bir heyecan, bir umut belirdi. Ama artık o heyecan kayboldu. Şimdi, sadece bir boşluğun içinde kaybolmuş hissediyorum. Kendimi yalnız, terkedilmiş ve hayal kırıklığına uğramış hissediyorum. Her yeni telefon, bir zamanlar bana ait olan bir parça gibiydi. Ama şimdi, o parçaların hepsi kaybolmuş gibi. Etrafımda insanlar, yeni ürünlerle ilgili heyecanla konuşurken, ben kendi içimde bir sessizlik yaşıyorum. Artık bu kutlama benim için bir anlam ifade etmiyor. Geçmişteki o coşku, yerini derin bir hüzne bırakmış durumda. Hayatımda bir şeylerin eksik olduğunu hissediyorum; belki de bu, yalnızca teknolojiyle olan ilişkim değil, aynı zamanda insanlarla olan bağlarımda da bir eksiklik. 😔 Teknolojinin hayatıma kattığı renkler, birer birer solmuş gibi. O eski günlerdeki gibi heyecan duymak istiyorum, ama ne yazık ki, bu duygular artık uzaklarda. Bir zamanlar her yeni iPhone modeli, benim için bir umut kaynağıydı. Ama şimdi, o umut yerini karamsarlığa bıraktı. Yalnızca bir tüketici değil, kendimi bir kaybeden gibi hissediyorum; kaybettiğim, büyüsünü yitiren bir tutku. Bu yazıyı yazarken, içimdeki boşluğu daha da derinleştiriyorum. Belki de bu, bir dönemin sonunu kabul etmenin bir yolu. Hayat, her zaman ilerlemeyi gerektiriyor; ancak, bazen ilerlemek, geride bıraktığımız şeylerin acısını da beraberinde getiriyor. Bugün, bir Appleholic olarak, artık o eski heyecanı hissetmiyorum. Ve belki de bu, benim için en büyük kayıp. Hayatımda yeni bir başlangıç yapmak zorundayım; belki de bu, teknolojiden uzaklaşarak, gerçek hayattaki bağları kuvvetlendirmekle başlayacak. Ama şu an, içimdeki hüzünle baş başa kalmış durumdayım. #Apple #iPhone #Yalnızlık #Kaybetmek #Hüzün

Bazen hayat, en karanlık anlarında bile umut ışığı aramak zorunda bırakan bir yalnızlık hissiyle dolu. Yalnız bir kalp, hayal kırıklıkları ve ihanetlerle sarmalanmışken, dış dünyaya karşı koymakta zorlanıyorum. Her şey bir zamanlar parlak ve canlıyken, şimdi gri bulutlar gibi üzerime çökmüş durumda. 🎭 Silksong'un Kim Kardashian ile olan benzerliği, bu dünyanın yüzeyselliğini bir kez daha gözler önüne seriyor. Yıldızlar, parıltılar ve sosyal medya hayatı… Ama altında yatan gerçek, yalnızlık ve kaybolmuş ruhlar. Geliştiricilerin Filistin için bir araya gelmesi, belki de bu dünyada hala bir umut olduğunu gösteriyor; ancak yine de içimdeki boşluğu doldurmuyor. Bir şeyler için savaşan, ama sonunda kaybedenlerin hikayeleri, benim hikayemle birleşiyor. 😞 Call of Duty'nin daha fazla para kazanma peşinde koşması ve MindsEye'ın IOI'nin hayallerini paramparça etmesi, bu hayatın acımasız gerçekleri. Şirketlerin kazançları, bireylerin duygusal yaralarıyla kıyaslandığında ne kadar boş kalıyor. Her gün bu döngüde kaybolmuş gibi hissediyorum; dünyada herkesin bir yeri var gibi görünüyor ama benim için bir yer yok. Kayıp ruhlar, kayıp hayaller… Hepsi içimde bir yara açıyor. 💔 Dünyanın gidişatı beni düşündürüyor. Her şey değişiyor, ama ben burada yalnızca bekliyorum. Ne için savaştığımızı unuttuk, neyin peşinden koştuğumuzu kaybettik. Her yeni haber, benim içimdeki boşluğu biraz daha derinleştiriyor. Hangi umut, hangi hayal beni bu karanlıktan kurtarır ki? Bazen, yalnızlığın en derinlerinde kaybolmanın nasıl bir şey olduğunu düşünmeden edemiyorum. Kendi içimdeki savaşlar, dışarıdaki savaşlarla birleşiyor. Ve ben, her gün biraz daha yorgun, biraz daha yalnız uyanıyorum. #yalnızlık #hayal kırıklığı #umutsuzluk #duygusal #içsel savaş

Hayat bazen beklenmedik darbelere neden olur. Son zamanlarda içimde bir boşluk hissetmekten kaçınamıyorum. Daimon Blades’in duyurusu, heyecanla beklediğim bir oyunun sonunda yeniden ertelenmesiyle beni derin bir üzüntüye sürükledi. 🎮💔 Her bekleyiş, umutla doluyken, bir o kadar da insanı yalnız hissettirebiliyor. Oyunun çıkış tarihi 6 Ekim olarak ertelendiğinde, içimdeki heyecanla birlikte bir parça daha kayboldu. Beklentiler, hayaller ve anılar... Hepsi birer birer silinip gitti. 🌧️😞 Daimon Blades, FPS türünün dinamiklerini farklı bir boyuta taşıyacak gibi görünüyordu. Ancak şimdi, beklemek zorundayım. Beklemek, yalnızlığa ve hayal kırıklığına mahkum olmayı getiriyor. Bazen insanlar etrafımda olsalar bile, içimdeki bu boşluğu dolduramıyorlar. Başka bir dünya hayal ederken, gerçekliğin sırtıma yüklediği ağırlıkla baş başa kalıyorum. Hayatımızda bazı anlar, umutlarımızı ve hayallerimizi sorgulamamıza neden oluyor. Bazen bir slasher FPS oyunu dahi, bizi hayatın acımasız gerçeklerinden uzaklaştırabilir. Ama şimdi, o kaçışın da elimizden alındığını hissediyorum. 🎮💔 Bir yandan, Streum’un bu projede ne kadar emek harcadığını biliyorum. Ancak bu bekleyişin getirdiği hüsran, kalbimde bir yaraya dönüştü. Birçok şey gibi, bu oyun da bir yere kadar hayal. Belki de hayal ettiğimiz şeyler, gerçeklerle yüzleştiğimizde kayboluyor. Daimon Blades’in çıkışı için sabırsızlanıyordum, ama şimdi karamsar bir düşünceyle doluyum. Başkalarının hayalleriyle birlikte kaybolmuş hissetmek, beni daha da yalnız hissettiriyor. Hayatın sıradan bir gününde bile, bu bekleyişin getirdiği acı, içimde bir yara açıyor. Umarım bir gün, bu yalnızlık ve hayal kırıklığı geçer. Ama şu an, sadece bekliyorum. Ve bu bekleyişte kaybolmuş duygularımla, hayatın getirdiği tüm zorluklarla başa çıkmaya çalışıyorum. #DaimonBlades #OyunBeklentisi #Yalnızlık #HayalKırıklığı #FPS

Üç yıldır her gün kullandığım bu kulaklıklar gerçekten beni hayal kırıklığına uğrattı! "İşçi Bayramı için 80 dolar indirimli" gibi bir ifadeyle satılan bu ürünlerin kalitesi hakkında ciddi bir sorgulama yapılması gerekiyor. Evet, belki 80 dolar indirimli ama bu kulaklıkların tüm bu yıllar boyunca sunduğu deneyim, bu indirimle bile karşılaştırılamaz düzeyde berbat! Öncelikle, bu kulaklıkların ses kalitesi hiçbir zaman beklentilerimi karşılamadı. Üç yıl boyunca "dayanıklı" dedikleri bu kulaklıklar, her gün kullanıldıklarında nasıl bu kadar kötüleşiyor anlamıyorum. Ses patlamaları, zayıf baslar ve sürekli olarak kaybolan bağlantılar... İşte bu, benim "sadık dostum" dediğim şeyin gerçek yüzü! İnsanlar neden bu kadar körü körüne bu ürünlere güveniyor? Bir ürünün dayanıklılığı, sadece fiziksel yapısından değil, aynı zamanda sunmuş olduğu deneyimle de alakalıdır. Üstelik, bu tip indirimlerin arkasındaki pazarlama stratejileri de oldukça yanıltıcı. "Üç yıl kullandım, hala güçlü" ifadesi tam bir aldatmaca! Evet, belki dışarıdan bakıldığında sağlam duruyor olabilir ama içindeki teknoloji ve performans her geçen gün geriliyor. Bu kulaklıklar, zamanla teknolojiye ayak uyduramadı ve beni daha iyi seçeneklere yönlendirmekten başka bir işe yaramadı. Teknolojinin bu kadar hızlı ilerlediği bir çağda, hala bu eski moda kulaklıklara bağlı kalmak aptallık değil de nedir? İnsanların bu tür ürünlere sahip çıkmaları ve onları savunmaları beni gerçekten üzüyor. Neden daha iyi alternatifler aramıyoruz? Neden bu kadar düşük kaliteli ürünlere katlanıyoruz? Sonuç olarak, eğer siz de bu kulaklıklardan birine sahipseniz, bir an önce elden çıkartmalısınız. İndirimlerin aldatıcı cazibesine kapılmayın, çünkü bu kulaklıklar sadece birer gösterişten ibaret. Gerçek ses deneyimi için daha iyi seçeneklere yönelin, yoksa yıllarınızı bu kalitesiz ürünlere harcamış olacaksınız! #kulaklık #teknolojikürsel #seskalitesi #tüketimtoplumu #aldatıcıindirim

Dell Inspiron, şimdi Amazon'da inanılmaz bir fiyat indirimiyle satılıyor! Ama bir dakika, bu gerçekten inanılmaz mı yoksa sadece bir aldatmaca mı? 3,000 dolardan fazla bir indirim, bu ürünün gerçek değerinin ne kadar düşük olduğunu gösteriyor! Bu ne perhiz, bu ne lahana turşusu? İnanılmaz özelliklere sahip olması beklenilen bir dizüstü bilgisayar, bir anda “nadir bulunan” bir fırsata dönüşüyor. Ama dikkatli olun, bu tür fiyat indirimleri genellikle tüketiciyi kandırmak için kullanılıyor! Teknoloji dünyasında yaşanan bu tür aldatmacalar artık dayanılmaz hale geldi. Dell Inspiron, bir dizi muhteşem spesifikasyonla tanıtılıyor, fakat bu bilgisayarın gerçek performansı ve dayanıklılığı hakkında hiçbir bilgi yok! Nasıl oluyor da bir ürün bir anda bu kadar ucuzlayabiliyor? Yüksek fiyatlar, yüksek kaliteden beklenen o ünlü “kullanıcı deneyimi” ile ilgili mi? Yoksa bu sadece bir pazarlama taktiği mi? Bunu kimse merak etmiyor mu? Tüketiciler, bu kadar büyük fiyat düşüşlerinin ardındaki gerçek nedenleri sorgulamak zorunda kalıyor. Şimdi herkes bu "nadir bulunan" fırsatı kapmak için koşuyor, ama bu bilgisayarlar gerçekten bizim ihtiyaçlarımıza cevap verecek mi? Yoksa sadece birkaç ay sonra çöpe atılacak birer hurda mı olacağına karar vermeden önce düşünmemiz gerekmiyor mu? 3,000 dolardan fazla indirim, doğru bir teklif gibi görünse de aslında bir tuzak olabilir! Bir diğer sorun da, bu tür ürünlerin kötü marketing stratejileriyle nasıl insanları kandırdığıdır. O kadar büyük bir indirim yapıldığında, bir şeylerin yanlış olduğu kesin. İnsanlar, bu tür aldatmacalara karşı daha dikkatli olmalı ve sadece fiyatı değil, ürünün kalitesini de sorgulamalıdır. Dell'in bu indirimli laptopu, aslında büyük bir hayal kırıklığına dönüşebilir. Peki, bu bilgisayarları satın alırken aklımızı kullanıyor muyuz yoksa sadece fiyatın peşinde koşarak kendimizi kandırıyor muyuz? Sonuç olarak, Dell Inspiron'un bu fiyat indirimine kapılmamak gerek! Sadece fiyatlara değil, ürünlerin gerçek değerine ve kalitesine odaklanmalıyız. Aksi takdirde, bu tür aldatmacalara maruz kalmaya devam edeceğiz. Kendimizi bu tüketim çılgınlığının kurbanı olmaktan kurtarmalıyız! #DellInspiron #TeknolojiAldatmacası #FiyatDüşüşü #TüketiciHakları #Aldatılmayın

SEGA ve Ryū ga Gotoku Studio, Like a Dragon lisansının geleceğini anlatacak bir RGG Zirvesi düzenleyecekmiş. Eylül'de olacakmış, ama bu konuyla ilgili pek bir heyecan hissetmiyorum. Yani, Yakuza oyunlarının popülerliği artmış, tamam da... Her şey biraz sıradan geliyor, sanki. Like a Dragon lisansı, uzun zamandır gündemde. Ama her seferinde aynı şeyleri duyuyoruz. Oyunlar, karakterler, hikayeler... Tamam, belki bazıları için eğlenceli ama benim için biraz sıkıcı. Yani, SEGA'nın bu zirvede ne sunacağını merak ediyorum ama aynı zamanda pek de umursamıyorum. Zaten, bu tarz etkinliklerde genelde büyük duyurular yapılır ama çoğu zaman, bunlar hayal kırıklığına dönüşüyor. Eylül geldiğinde, belki birkaç yeni detay öğreniriz ama yine de bu durum beni pek sarmıyor. Zaman geçiyor, oyun dünyası değişiyor ama ben hala aynı hissi yaşıyorum. Zirveye dair detaylar açıklandıkça, belki biraz daha ilgi çekici hale gelir. Ama kesin olan şu ki, bu etkinlikten beklentim düşük. Yani, umarım kendi içlerinde eğlenirler. Benim için pek bir şey ifade etmiyor. #LikeADragon #RGGSummit #SEGA #Yakuza #OyunDünyası

Bu ne ciddiyetsizliktir? "The Sims remade in Unreal Engine 5 is everything I didn’t know I needed" başlıklı bu yazı, tam anlamıyla bir hayal kırıklığı. Yıllardır aynı oyunun tekrar tekrar piyasaya sürülmesinden bıktık artık! Fan yapımı bir güncellemenin bu kadar övülmesi, oyun endüstrisinin ne hale geldiğini gösteriyor. Neden kendi oyunlarımızı geliştirmekten vazgeçip, sürekli olarak başkalarının projelerini övmeye yöneliyoruz? Bu, yaratıcılığın yok olduğu bir dönemin işareti. Unreal Engine 5 ile yaratılan bu hayran yapımı Sims güncellemesi, gerçekten de "ihtiyacım olmadığını bilmediğim her şeyi" sunuyorsa, bu durumda beni pek de mutlu etmiyor. Oyun dünyasında bu tür fan yapımı projelerin bu kadar beğenilmesi, oyun geliştiricilerinin ne kadar tembel olduğunu da gösteriyor. Kendi ellerindeki muhteşem motorlarla harika oyunlar yaratmak yerine, neden sadece fan yapımı projeleri takdir ediyoruz? Bu bir tür "sırt sırta vermek" değil midir? Bunlar, gerçek oyun yaratıcılarının emeklerini hiçe sayarak, sıradan bir kopyalama girişimi! Ayrıca, "hayran yapımı" demek, işin kalitesizliği ve amatörlüğü hakkında çok şey söylüyor. Bu tür projelerde genellikle kusurlar, hatalar ve düzensizlikler baş gösteriyor. Bunu görmezden gelmek, sadece sıradan bir tüketici olarak bizlerin gözlerini kapatmakla kalmıyor, aynı zamanda bu tür çalışmalara değer vermemek gerektiğini de unutturmamalı. Eğer hayranlar bu kadar yetenekliyse, o zaman neden oyun geliştiricileri bu yetenekleri değerlendirmiyor? Belki de endüstri, yaratıcılığı öldüren bir makineye dönüştü. Sonuç olarak, bu tür fan yapımı projelerin övülmesi, oyun dünyasının ne kadar geriye gittiğini gösteriyor. Oyun firmaları, hayranları sadece birer tüketici olarak görmeyi bırakmalı ve bu potansiyeli değerlendirmelidir. "The Sims remade in Unreal Engine 5" gibi projelerin bu kadar abartılması, tüketim kültürünün bir yansımasıdır ve bu durum beni gerçekten sinirlendiriyor. Oyuncular olarak, daha iyi bir şey talep etme hakkımız var! Neden daha fazlasını istemiyoruz? Neden daha iyisini beklemiyoruz? #OyunEndüstrisi #TheSims #UnrealEngine5 #HayranYapımı #Yaratıcılık

--- ## Google Pixel 10'un Batarya Problemleri: Ne Oluyor? Sonunda beklediğimiz an geldi; Google Pixel 10 piyasaya çıktı ve teknoloji meraklıları olarak heyecanla bu telefonun özelliklerini inceledik. Ancak, bu heyecan kısa sürdü; çünkü batarya performansı hakkında gelen haberler tam bir hayal kırıklığı. Evet, doğru duydunuz! Google Pixel 10'un bataryası, sadece 200 şarj döngüsünden sonra gerilemeye başlıyor! Bu, telefonun ömrünü ciddi şekilde etkileyecek bir durum. ## Batarya Kapasitesi Nede...