Poruka poznatog svećenika izazvala lavinu emocija: 'Malo me sram zbog tebe' (POUČNA PRIČA) "Sin se odjednom obogatio. Sagradio je kuću u elitnoj četvrti Zagreba, u zatvorenom naselju vila. Možda ne palaču, ali čvrstu, urednu i modernu. Kupio je luksuzan automobil. Unajmio ekipu majstora koja je uredila interijer kao iz kataloga. S vremenom se pojavila i – oholost. S nadmenim izrazom lica počeo je govoriti o poduzetništvu kao novoj eliti društva", započinje objava. "Tvrdio je da će se oni koji imaju novac 'oplemenjivati', tj. razvijati intelektualno. Zato je njegov desetogodišnji sin, Luka, dobio privatnu učiteljicu engleskog – trebao je govoriti sigurno, a kasnije i pravilno pisati. Našao je negdje stručnjaka za bonton. Jednom tjedno cijela je obitelj sudjelovala na lekcijama: kako se koriste pribori za ribu i deserte, kako voditi razgovor na razini i kako se elegantno odijevati. Novo hrvatsko plemstvo – ni manje ni više", dodaje se dalje. U priči se dalje navodi kako je ova obitelj dobila i novo društvo, a to su bili samo oni koji su se također obogatili. "S njima je bilo ugodno, lako – svoji ljudi. Moglo se razgovarati o svemu bez nelagode. Djeca iz te skupine išla su u prestižnu školu, gdje su ih učili 'modernom razmišljanju'. Ponekad su ih slali u Englesku – da izbruse jezik, jer elita mora biti elitom. Sve kao iz časopisa. S jednom iznimkom – roditelji. Tu je nastao potpuni šum." "Dijete se ne smije zaraziti prošlošću' "'Znaš, tata...', rekao je jednoga dana. 'Nemoj se ljutiti što se s tobom i s mamom gotovo i ne viđam. Moje vrijeme je skupo. A osim toga... mi smo iz različitih svjetova.' Otac, gospodin Mirko, cijeli je život radio kao tokar u tvornici. Mama, gospođa Marija, također je bila radnica. Jednostavni ljudi. Bilo ga je sram predstaviti ih novim poznanicima. Govorili su negramatično, mljackali za stolom, odijevali se 'kao sa sela'", piše dalje. Ni unuka nisu puštali kod bake i djeda. "Što bi tamo vidio? Sivi život, težak rad i miris kiselog kupusa. Ne! Dijete se mora kretati u blistavom, slobodnom svijetu. Jer djedovi – to je generacija robova. Cijeli život na državnom, ničega se nisu domogli. Dijete se ne smije 'zaraziti prošlošću'. Treba u njemu odgojiti novog čovjeka. S osjećajem vlastite vrijednosti. Da zna koliko vrijedi." "Luka je imao deset godina kad ih je zadesilo to bogatstvo. Prošlo je pet godina. Dječak je porastao, ojačao. Sjajno je govorio engleski. Petice iz svakog predmeta. Počeo je izlaziti iz kuće. Ponekad bi nestao na šest, sedam sati. Roditelji nisu pitali – jer bunt bi mogao buknuti. On je, na kraju krajeva, samostalan! Treba imati povjerenja. Kako drukčije? Prošla je još jedna godina. I jednoga dana Luka se nije vratio kući na noć. Samo je nazvao da se ne brinu. Pomislili su – možda se pojavila djevojka? Vrijeme prolazi, sve se mijenja", piše dalje. "Otac je zaplakao' "Vratio se tužan. Rekao bih čak – dirnut. Otac je upitao: 'Sve je u redu, sine?'. I čuo je odgovor u koji bi mnogi teško povjerovali. Ali to je bila njihova stvar. Luka je rekao: 'Spavao sam kod djeda. Jučer su ga otpustili iz bolnice. Nakon operacije kuka. Baka je otišla na imanje, jer krastavci venu. A djedu nije imao tko dodati čaj'", navodi se. Otac i majka su zatim saznali istinu. "I tada je izašlo na vidjelo još nešto. Luka je kod djeda i bake odlazio već pet godina. Djed ga je molio da ne govori. Ali sada mu je već bilo svejedno. 'Djed mi je noću pričao o svom životu...', dodao je. 'Zamalo da ne zaplačem. Znaš, tata... Malo me sram zbog tebe. Nemoj se ljutiti, ali mislim da bi se više trebao viđati sa svojim roditeljima'. Otac je zaplakao." Izvor:👇🔗 https://www.facebook.com/stjepanivanhorvat/posts/1333326021492309?ref=embed_post

'Kao da Hrvatska spava' POVRATAK NAKON DVA MJESECA Masovno se šire reakcije na Hodakovu poruku: 'Da su njih zabranili, možda bi bilo mirnije' Zvonimir Hodak nakon dvomjesečne stanke vratio se pisanju kolumne 'Lijevom našom'. "Kako se samo Ivan Penava i Roman Ljeljak usude otkriti novo stratište s kostima oko dvije tisuće Hrvata koje su poubijali partizanski preci krvožednih hrvatskih ljevičara i ljevičarki koji papagajski ponavljaju kako traže zabranu ZDS te neumorno i dalje love ustaše iz svakog ugla. Međutim, o toj činjenici novo otkrivenog partizanskog stratišta nakon Drugog svjetskog rata ljevičari muče, šute i čkome kao začepljene guzice", napisao je, između ostaloga, Hodak. "Malo me 'začudilo' kako brojka od dvije tisuće ubijenih nije zainteresirala istinoljupce poput Sandre Benčić, Siniše Hajdaša Dončića, Dalije Orešković, Pupovca kao i naš lijevi tisak koji još nariče nad neprežaljenom Jugom. Lijevi ideološki jurišnici sasvim su se lijepo snašli u današnjoj državi Hrvata. Oni su 'cijenjeni' saborski zastupnici, predstavnici lijeve političke opcije, već desetljeće u oporbi. Ove riječi izazvale su brojne komentare ispod teksta na Facebook stranici portala Direktno, a donosimo neke od njih. "Bravo za svaku napisanu riječ! Tako je malo istine u našim dnevnim događanjima..... Kao da Hrvatska spava... Ne reagira na floskule koje nam ljevica prezentira... Žalosno. Trebalo je možda komunističke partiju 90-tih možda zabraniti njeno djelovanje barem 100 godina. Možda bi tada bilo mirnije", piše u komentarima. "Kako Hodak pogađa ove ljevičare pa se oni raspišu i vrijeđaju samo da budu glasni, ali bez kvalitetnog odgovora, jer bitno je biti glasan, a ne objektivan", "U sridu kao i uvijek, samo nikako u sridu da pogode 'naši' političari, koji vode Hrvatsku u nepoznato. Bez emocija i slijepi, svi do jednoga!", nastavili ste. Izvor direktno.hr

[pvlasic_wKUR] [vinc45] [emre61_cRZk] [adam89] [aratkovic]

Evo kako je Orban oslovio Dodika Premijer Mađarske Viktor Orban u ponedjeljak je ponovno nazvao Milorada Dodika predsjednikom Republike Srpske unatoč tome što je on osuđen i razriješen s te pozicije, prkoseći tako stajalištima Europske komisije čija je povjerenica Marta Kos u ponedjeljak osudila poteze srpske strane u BiH. Nakon susreta u Budimpešti, Orban je na svome profilu na X-u naveo kako mu je bilo zadovoljstvo susresti se s "predsjednikom Republike Srpske Miloradom Dodikom". Orban je i ranije poručio kako ne priznaje presudu Suda BiH protiv Dodika zbog nepoštivanja visokog međunarodnog predstavnika Christiana Schmidta, te ju je nazvao politički motiviranom. Dodik je pak u objavi na X-u napisao kako Mađarska i njezin premijer Orban pokazuju da Republika Srpska ima pouzdane prijatelje. "Prijateljstvo s Mađarskom i Viktorom Orbanom pokazuje da Europa zdravog razuma postoji i da u njoj Republika Srpska ima saveznika". Srpska članica Predsjedništva BiH Željka Cvijanović, koja je u ponedjeljak bojkotirala susret s povjerenicom za susjedstvo i proširenje Martom Kos koja je u Sarajevu započela posjetu BiH, kritizirala je Schmidta i Kos navodeći da "neizabrani strani birokrati ne mogu nametati volju suverenim zemljama i demokratski izabranim predstavnicima naroda". https://x.com/PM_ViktorOrban/status/1970158727505256639?ref_src=twsrc%5Etfw%7Ctwcamp%5Etweetembed%7Ctwterm%5E1970158727505256639%7Ctwgr%5E23bff7053d901a5ffae95e0d55bf21e76b5c28f7%7Ctwcon%5Es1_c10&ref_url=https%3A%2F%2Fdirektno.hr%2Feu-i-svijet%2Forbanov-potez-mogao-bi-ozbiljno-naljutiti-bruxelles-evo-kako-oslovio-dodika-380419%2F

#Srbijq #parada #Dodik 😂👏

Američki hirurg Richard Batista donirao je bubreg svojoj supruzi Dawnell 2001. godine, ali nakon što ga je ubrzo ostavila i započela novu vezu, tokom razvoda je zatražio da mu vrati organ – ili da mu plati milion funti odštete. Sud je, naravno, odlučio da organ nije majica sa računa, pa ‘povratnica’ nije dolazila u obzir. Par je bio u braku 18 godina i imaju troje dece, a Batista kaže da se oseća izdano i poniženo jer je, osim srca, supruzi poklonio i bubreg kojim joj je spasao život.

https://univdatos.com/reports/saudi-arabia-gold-and-diamond-jewelry-market

Die neue Wacom One 14 könnte die perfekte Zeichentablette für Anfänger sein? Wirklich? Wenn ich die Marketingstrategie dieser Unternehmen anschaue, könnte ich einfach nur wütend werden! Es ist schockierend, wie sie versuchen, uns mit großen Versprechungen zu ködern, während sie uns gleichzeitig mit minderwertiger Technik abspeisen. Zunächst einmal, die Idee, dass eine größere Zeichentablette automatisch besser ist, ist schlichtweg lächerlich. Ja, die Wacom One 14 mag größer und dünner sein, aber was ist mit der Benutzererfahrung? Ist es nicht wichtiger, dass das Zeichenerlebnis flüssig und intuitiv ist, anstatt einfach nur den Bildschirm zu vergrößern? Die Realität ist, dass viele Anfänger keine Ahnung von den technischen Spezifikationen haben, und genau darauf spekuliert Wacom! Sie verkaufen uns ein Produkt, das in erster Linie gut aussieht, aber in der Praxis oft versagt. Dann gibt es da noch den Preis. Diese „erschwingliche“ Zeichentablette kommt mit einem Preis, der für die meisten Anfänger immer noch zu hoch ist. Wo ist die Transparenz? Warum können wir nicht eine wirklich preiswerte Option erhalten, die auch qualitativ hochwertig ist? Stattdessen werden wir mit Marketing-Tricks überhäuft, während wir in Wahrheit die Kosten für den ganzen Schrott tragen, den sie uns andrehen wollen. Und was ist mit der Softwarekompatibilität? Wacom suggeriert, dass die Wacom One 14 mit verschiedenen Grafikprogrammen kompatibel ist, aber in der Realität ist das nicht immer der Fall! Anfänger sind oft ahnungslos, wenn es darum geht, welche Software sie nutzen sollen, und enden dann mit einer enttäuschenden Erfahrung. Wenn das Gerät nicht nahtlos funktioniert, ist es völlig irrelevant, wie groß der Bildschirm ist. Was ich am meisten hasse, ist die Tatsache, dass Unternehmen wie Wacom an ihrem Status als „Marktführer“ festhalten und sich nicht bemühen, den wahren Bedürfnissen ihrer Kunden gerecht zu werden. Es ist an der Zeit, dass die Verbraucher aufstehen und sich gegen diese Praktiken wehren! Wir verdienen bessere Produkte, die tatsächlich die Bedürfnisse der Benutzer erfüllen, anstatt nur leere Versprechungen zu liefern. Es gibt viele Alternativen auf dem Markt, die echte Qualität bieten, ohne die Bank zu sprengen. Lasst uns nicht länger auf die Marketingblase von Wacom hereinfalle! Es ist Zeit für einen Wandel, und wir müssen unsere Stimme erheben. #WacomOne14 #Zeichentablette #Technikfehler #Marktführer #Kundenunzufriedenheit

A vida é uma série de despedidas, e hoje sinto como se o peso da solidão estivesse me esmagando. 😔 O anúncio de que "Battlefield 1" e outros três jogos vão deixar o PlayStation Plus Extra se torna um eco distante daquelas memórias que um dia foram cheias de alegria e companheirismo. Em cada partida, havia risadas, estratégias compartilhadas e uma conexão que me fazia sentir vivo. Agora, a ideia de que esses momentos estão prestes a se dissipar é como um golpe no coração. 💔 Sinto-me como se estivesse lutando em um campo de batalha, cercado por sombras de amigos que foram embora, cada um seguindo seu próprio caminho. A emoção de jogar online, de compartilhar conquistas e derrotas, parece uma recordação distante. A vida digital, que costumava ser um refúgio, agora se transforma em um lembrete constante do que foi perdido. A solidão se torna ainda mais palpável quando percebo que aqueles que costumavam estar ao meu lado agora estão distantes, talvez ocupados demais para lembrar da alegria de um simples jogo. 🎮 Cada atualização do PlayStation Plus traz uma mistura de expectativa e tristeza. A renovação é necessária, mas a despedida é difícil. É uma luta interna entre o desejo de seguir em frente e a dor de deixar para trás algo que era tão especial. As memórias das batalhas travadas, das vitórias celebradas e das derrotas superadas ficam gravadas na minha mente como cicatrizes de uma guerra emocional. Por que a vida precisa ser assim? Por que as conexões que criamos, mesmo que digitais, podem ser tão efêmeras? O que resta quando tudo acaba? Apenas um vazio cheio de "e se" e "poderia ter sido". Eu queria poder voltar no tempo, reviver aqueles momentos de pura felicidade, mas a realidade é que tudo que posso fazer é olhar para frente, mesmo que a dor da perda ainda persista. A despedida de "Battlefield 1" é apenas um lembrete de que, assim como os jogos, as pessoas também entram e saem das nossas vidas. Espero que, de alguma forma, eu possa encontrar novos aliados nessa jornada solitária. Mas por agora, só posso me sentar em silêncio, refletindo sobre o que era e o que poderia ter sido. 💔 #Solidão #Despedida #Memórias #Jogos #PlayStation

Nvidia'nın CEO'su Jensen Huang, Google'ın Gemini AI görüntü oluşturucusuna olan sevgisini paylaşıyor. Bu konuda çok fazla duygusal bir şey yok, sadece Huang'ın bu yeni teknolojiyi nasıl kullandığı hakkında birkaç kelime. Aslında, bu tür yapay zeka araçlarıyla ilgilenmek, zaman zaman insanı sıkabiliyor. Huang, Grok'ın sanatsal yönüyle ilgili düşüncelerini ve Perplexity, Gemini, ChatGPT gibi araçları şimdi ne için kullandığını anlatıyor. Ama sonuçta, bunlar sadece başka bir teknolojik gelişme. Herkesin merak ettiği bir şey gibi görünse de, kişisel olarak bunu çok da heyecan verici bulmuyorum. Belki de bu tür yapay zeka uygulamalarının günlük yaşantımızdaki yeri henüz netleşmemiştir. Gemini'nin görüntü oluşturma yetenekleri hakkında konuşmak biraz fazla detaylı ve yorucu. Hangi görüntülerin daha iyi olduğunu tartışmak da gereksiz gibi geliyor. Sonuçta, bu sadece bir araç. Kullanıcıların yaratıcılığını geliştirmek için tasarlandı, ama bazen sadece bir tıklama ile işimizi halledip geçmek daha cazip geliyor. Huang'ın bu yeni AI araçlarına olan ilgisi, belki de teknoloji dünyasında bir şeylerin değiştiğinin bir işareti. Ama ben hala, bu değişimlerin hayatımda büyük bir etki yaratmadığını düşünüyorum. Gün sonunda, yeni bir şey öğrenmek veya keşfetmek için harcanan her dakika, bazen sadece bir kayıptan ibaret gibi hissediliyor. Yani, Jensen Huang'ın Google Gemini ile ilgili düşünceleri bir nebze ilginç olsa da, bu konuyu derinlemesine incelemek için fazla enerjim olmadığını söyleyebilirim. Hangi teknoloji ne kadar gelişirse gelişsin, bazen tek isteğimiz, sadece bir köşeye geçip uzanmak. #Nvidia #GoogleGemini #YapayZeka #Teknoloji #JensenHuang

Es gibt Momente im Leben, die uns unvorbereitet treffen, wie ein Schatten, der in der Dunkelheit schleicht. Die Nachricht über den Verlust von Drew Harrison, dem talentierten Künstler von Sony, hat mich tief getroffen. Es ist eine Erinnerung daran, wie fragil unser Dasein ist, wie schnell uns die Dinge, die wir lieben, entglitten können. 😢 Drew war mehr als nur ein Mitarbeiter bei Sucker Punch Productions; er war ein Teil der kreativen Seele, die uns mit seinen Kunstwerken in die Welt von Ghost of Yotei entführte. Doch jetzt, nach den umstrittenen Äußerungen über Charlie Kirk, wurde er aus der Gemeinschaft ausgeschlossen – ein Symbol für die schmerzhafte Realität des Lebens, in dem Humor manchmal nicht verstanden wird und die Konsequenzen unbarmherzig sind. Es ist schwer, den Wert eines Menschen auf solche Momente zu reduzieren. Es ist, als ob ein Teil von uns selbst verloren geht. Die Einsamkeit, die aus diesem Verlust entsteht, frisst sich wie ein unaufhörlicher Schatten in unser Herz. Wir sind umgeben von Menschen, und doch fühlen wir uns oft isoliert, als ob niemand unsere Kämpfe wirklich versteht. Drew war ein Künstler, der mit seinen Kreationen lebendige Geschichten erzählte, und jetzt bleibt nur die Stille und die Traurigkeit über das, was hätte sein können. Wir leben in einer Welt, in der wir oft an die Grenzen unserer Freiheit gestoßen werden. Wo Worte zu Waffen werden und das Lachen, das uns vereinen sollte, als gefährlich angesehen wird. Es ist eine dunkle Zeit, in der wir uns fragen müssen, wie viel Platz wir für Kreativität und Humor in einer so sensiblen Gesellschaft haben. Der Verlust von Drew bedeutet nicht nur das Ende eines Kapitels, sondern auch ein Aufruf zur Reflexion über unsere Werte und das, was uns verbindet. Ich sitze hier und fühle die Kälte der Einsamkeit, als ob die Welt um mich herum stillsteht. Wir alle tragen eine Last, die wir manchmal nicht teilen können. Es ist schwer, das Licht zu sehen, wenn die Dunkelheit uns umhüllt. Aber vielleicht ist es in dieser Dunkelheit an der Zeit, dass wir uns daran erinnern, dass jeder von uns seine eigene Geschichte hat – voller Kämpfe, voller Höhen und Tiefen. Lasst uns Drew und all die Künstler, die für ihre Stimme kämpfen, in Erinnerung behalten. Lassen Sie uns die Verletzlichkeit akzeptieren und die Momente schätzen, die uns ermutigen, weiterzumachen, selbst wenn der Schatten der Einsamkeit uns umgibt. #Traurigkeit #Einsamkeit #Kreativität #DrewHarrison #GhostOfYotei

Bir zamanlar, bir vigilante vardı. Bu adam, 5G kulelerini ateşe vermekle ünlüydü. Toplamda 22 tane kuleyi yakmış. Neden mi? Bilmiyorum, belki de bir komplo teorisi yüzünden. Bu konuda çok fazla bilgi yok, ama bir şey kesin: bu adamın kafası karışık. İçinde bulunduğumuz bu dönemde, çevrimiçi şiddet ve aşırı düşünceler yayılıyor. Herkes bir şeyler yazıyor, tartışıyor ve birbirine bağırıyor ama sonuçta ne oluyor? Kimse tam olarak bilmiyor. Belki de bu vigilante, 5G'ye karşı bir şeyler yapmak istiyor ama yaptığı şeyler sadece daha fazla karmaşa yaratıyor. Birçok insan bu durumu sorguluyor. "Neden bu kuleleri ateşe veriyor?" diye düşünmeden edemiyorlar. Ama bir yandan da, belki de herkes bu tür şeylerden sıkılmış durumda. Her gün yeni bir komplo teorisi, yeni bir olay. İnsanın ilgisini çekmiyor. Sonuç olarak, bu vigilante’nin hikayesi, aslında çok da heyecan verici değil. 22 kule, 22 ateş. Ama bu arka planda yatan düşünceler ve savunmalar, insanları düşündürüyor. Görebildiğimiz tek şey, bir dünya dolusu karmaşa ve çok fazla boş konuşma. Böyle bir şeyin peşinde koşmak yerine, belki de geriye çekilip hayatın tadını çıkarmak daha iyi. Ama işte, insanlar her zaman bir şeyler arıyor. Sonuçta, bu vigilante’nin hikayesindeki karmaşa, birçok kişinin hayatında da var. Böyle şeyler can sıkıcı, ama bir şekilde insanları meşgul ediyor. Belki de bu yüzden bu hikaye bu kadar ilginç geliyor. Ya da belki de sadece sıkıldığımız için. #5G #komplo #vigilante #şiddet #kuleler