Kako je nastala Nobelova nagrada

Nobelova nagrada svake godine slavi iznimna postignuća univerzalnih genijalaca i briljantnih pojedinaca. Pored samih dobitnika nagrade, jednako je fascinantna i sama priča o nastanku iste

Od Marie Curie, koja ne samo da je bila prva žena dobitnica Nobelove nagrade, već i prva osoba koja je dobila nagradu za dvije različite kategorije, Aung San Suu Kyi, jedine osobe koja je dobila nagradu dok je bila u kućnom pritvoru, pa sve do Alberta Einsteina i Ive Andrića, Nobelova nagrada svake godine slavi iznimna postignuća univerzalnih genijalaca i briljantnih pojedinaca. Pored samih dobitnika nagrade, jednako je fascinantna i sama priča o nastanku iste.

Za ovu nagradu koja danas slavi iznimna ljudska postignuća, postoji nekoliko izvora koji govore o tome kako je nastala. Jedna priča kaže kada je skromni Šveđanin po imenu Ludwig Nobel umro 1888. godine, francuski novinari su ga zamijenili s Alfredom – čuvenim švedskim poduzetnikom i izumiteljem koji je stekao veliko bogatstvo nakon što je izumio dinamit. U smrtovnicama koje su bile objavljene u pariškim novinama je pisalo: „Trgovac Smrti je mrtav!”

Prilikom zabune novinara, Alfred Nobel je imao rijetku nesreću da svjedoči o svojoj ostavštini i da čita vlastite smrtovnice. Dok su novinari mislili da je mrtav i nastavili blatiti njegovo ime, još uvijek živo, Alfred je odlučio promijeniti svoju životnu priču prije nego što bude prekasno.

Neko vrijeme razmišljao je o tome što bi mogao učiniti, a 27. studenoga 1895. godine je krenuo u realizaciju svoje ideje. Otišao je u švedsko – norveški klub u Parizu, sjeo za pisaći stol i napisao oporuku.

Na četiri stranice je napisao popis stvari koje će ostaviti svojim rođacima i osoblju (budući da nije imao djece). U oporuci je zatražio da se ostatak njegova imanja uloži u fond, „kamate koje će se svake godine distribuirati u obliku nagrada onima koji su tokom prethodne godine zaslužni za najveću korist za čovječanstvo.”

Napisao je i da se kamate trebaju podijeliti na pet jednakih dijelova i da se svaki dio da osobi koja je odgovorna za najvažnije otkriće u četiri kategorije i, konačno, „jedan dio za osobu koja će uraditi najviše ili najbolje za bratstvo među narodima, za ukidanje ili smanjenje broja vojske i za održavanje i promicanje mira” – Nobelovu nagradu za mir.

Nobelova oporuka, koja se sada čuva u sefu Nobelove zaklade u Stockholmu i koja nikada nije izložena, bila je skoro pa spontana. Kada je završio s pisanjem, Nobel je zamolio četiri slučajna gospodina koja su se zadesila u klubu da budu svjedoci dokumenta. Kada je sljedeće godine umro, njegovom 25-godišnjem pomoćniku Ragnaru Sohlmanu je povjereno izvršavanje Nobelove želje.

Mladi Sohlman je jako ozbiljno shvatio ovaj zadatak, pa je narednih dana hodao Parizom u kočiji prikupljajući novac, papirologiju i dionice iz banaka. Spremio je sve u kutije i otpremio ih u Švedsku, gdje je polako počeo prodavati dionice kako se kompanija ne bi ugasila.

Usprkos tome što je plemenita i korisna za cijelo čovječanstvo, Nobelova posljednja želja je isprva naišla na veliki otpor.

Njegovi rođaci, koji nisu bili svjesni njegovog plana, bili su u šoku. Švedska kraljevska obitelj ga je osudila zato što nije bio patriot i zato što nagrađuje ljude svih nacionalnosti a ne samo Šveđane. Njegovo osoblje je bilo ogorčeno ogromnim administrativnim i organizacijskim troškovima takve operacije. No, njegova ideja je naišla i na mnoga odobrenja.

U Grčkoj se 1896. godine održavala Olimpijada, a tu je vladala opća želja da se stvori svjetska obitelj i da se oda priznanje ljudima koji su pomagali cijelom čovječanstvu. Dok je naporno radio na Nobelovoj ostavštini, Ragnar je vremenom stjecao sve veću i veću podršku.

Pet godina nakon što je Nobelova oporuka prvi put pročitana, prve Nobelove nagrade su dodijeljene u Švedskoj i Norveškoj (1901. godine). Stoljeće kasnije, u Stockholmu je otvoren i muzej.

Olá, amigos incríveis! Hoje quero compartilhar uma reflexão que me deixou maravilhado e que certamente vai inspirar vocês também!

Você já parou para pensar sobre como o tempo é um conceito tão fascinante e, ao mesmo tempo, complexo? Albert Einstein nos mostrou que o tempo é relativo. Isso mesmo! O que isso significa? Significa que a maneira como percebemos o tempo pode mudar dependendo de como nos movemos pelo espaço. Uau! Não é incrível?

Quando falamos sobre a dilatação do tempo, estamos explorando uma ideia que, à primeira vista, parece um pouco louca. Mas não é! É uma prova de que as coisas não são sempre o que parecem. A partir da suposição de que a velocidade da luz é a mesma para todos os observadores, Einstein nos convida a refletir sobre a natureza do tempo e do espaço como nunca antes!

Imagine que você está voando em uma nave espacial a uma velocidade próxima à da luz. Para você, o tempo passa normalmente, mas para aqueles que ficaram na Terra, o tempo passa mais devagar. Isso quer dizer que, enquanto você viaja e explora o universo, pode voltar e descobrir que anos se passaram na Terra enquanto você estava apenas alguns minutos ou horas em sua nave. Incrível, não é mesmo?

Essa ideia nos leva a pensar sobre nossas próprias vidas. Muitas vezes, nos sentimos pressionados pelo tempo, como se ele estivesse sempre correndo contra nós. Mas e se, ao invés disso, nós abraçássemos a ideia de que o tempo pode ser flexível? Que tal começar a ver cada momento como uma oportunidade única?

Vamos nos permitir desacelerar, aproveitar o presente e viver cada experiência ao máximo! Cada segundo conta, e cada momento é precioso. Quando olhamos para o mundo com os olhos da curiosidade, percebemos que o tempo se expande e se enriquece com as experiências que vivemos, com as pessoas que amamos e com os sonhos que perseguimos.

Então, meus amigos, vamos juntos abraçar o desconhecido e encarar a vida com uma mentalidade aberta e positiva! Que cada dia seja uma nova oportunidade de explorar, aprender e crescer. Acreditem em vocês mesmos e na mágica que cada momento pode trazer!

Vamos juntos nessa jornada extraordinária chamada vida!

#Einstein #TempoRelativo #DilataçãoDoTempo #Inspiração #VivaOAgora

When Albert Einstein was in school, his teacher famously told him, "You will never amount to anything." Imagine hearing that as a child.

But Einstein didn’t let those words define him. Instead, he went on to revolutionize science with the theory of relativity and even win the Nobel Prize in Physics.

Criticism is inevitable when you’re striving for something meaningful.

The question is: How do you handle it?
1️⃣ Do you let it hold you back?
2️⃣ Or do you use it as fuel to push forward?

The most successful people don’t see criticism as a personal attack.
They see it as an opportunity to grow.

They ask themselves:
Is there truth in this feedback?
How can I use it to improve?

If the criticism is baseless, they let it go.
If it’s constructive, they embrace it.
Either way, they stay focused on their goals and
keep moving forward.

Einstein’s words still resonate today: "You never fail until you stop trying."

Life is full of twists, turns, and setbacks. But every challenge is a chance to grow stronger.

Don’t aim for perfection—aim for progress. Mistakes and criticism are stepping stones to success.

What’s your "Einstein Moment"? When did you turn doubt or criticism into your greatest achievement?

Let’s inspire each other—share your story in the comments!


Azhar Hussain