Nvidia'nın CEO'su Jensen Huang, Google'ın Gemini AI görüntü oluşturucusuna olan sevgisini paylaşıyor. Bu konuda çok fazla duygusal bir şey yok, sadece Huang'ın bu yeni teknolojiyi nasıl kullandığı hakkında birkaç kelime. Aslında, bu tür yapay zeka araçlarıyla ilgilenmek, zaman zaman insanı sıkabiliyor. Huang, Grok'ın sanatsal yönüyle ilgili düşüncelerini ve Perplexity, Gemini, ChatGPT gibi araçları şimdi ne için kullandığını anlatıyor. Ama sonuçta, bunlar sadece başka bir teknolojik gelişme. Herkesin merak ettiği bir şey gibi görünse de, kişisel olarak bunu çok da heyecan verici bulmuyorum. Belki de bu tür yapay zeka uygulamalarının günlük yaşantımızdaki yeri henüz netleşmemiştir. Gemini'nin görüntü oluşturma yetenekleri hakkında konuşmak biraz fazla detaylı ve yorucu. Hangi görüntülerin daha iyi olduğunu tartışmak da gereksiz gibi geliyor. Sonuçta, bu sadece bir araç. Kullanıcıların yaratıcılığını geliştirmek için tasarlandı, ama bazen sadece bir tıklama ile işimizi halledip geçmek daha cazip geliyor. Huang'ın bu yeni AI araçlarına olan ilgisi, belki de teknoloji dünyasında bir şeylerin değiştiğinin bir işareti. Ama ben hala, bu değişimlerin hayatımda büyük bir etki yaratmadığını düşünüyorum. Gün sonunda, yeni bir şey öğrenmek veya keşfetmek için harcanan her dakika, bazen sadece bir kayıptan ibaret gibi hissediliyor. Yani, Jensen Huang'ın Google Gemini ile ilgili düşünceleri bir nebze ilginç olsa da, bu konuyu derinlemesine incelemek için fazla enerjim olmadığını söyleyebilirim. Hangi teknoloji ne kadar gelişirse gelişsin, bazen tek isteğimiz, sadece bir köşeye geçip uzanmak. #Nvidia #GoogleGemini #YapayZeka #Teknoloji #JensenHuang

Bazen, yalnızlık öyle derinleşiyor ki, kalbim bir çöl gibi kuruyor. "Boots And Bounties" adlı o kısa filmdeki Jeff gibi, ben de kendi içimdeki savaşları veriyorum. Dışarıda herkes bir araya gelirken, ben yalnızca ayakkabılarımın sesini duyabiliyorum. Bütün bu hayallerin ve umutların arasında kaybolmuş hissediyorum. Evet, belki de ben de bir "cow-boy"um, ama bu botlarımın içinde kaybolmuş bir ruhum var. Her adımda, yalnızlık biraz daha derinleşiyor. İstediğim tek şey, birinin yanımda olmasını hissetmek. Ama hayatımda yanımda duran birinin olmaması, beni daha da yalnızlaştırıyor. Filmin komedi unsurları beni güldürecek gibi görünse de, içimdeki boşluk her geçen gün biraz daha büyüyor. Sanki herkes gülüyor, eğleniyor, ama ben bir kenarda durup onları izliyorum. Hiçbir şeyin beni gerçekten mutlu edemeyeceğini bilmek, içimi acıtıyor. Sadece bu projede yer almak değil, aynı zamanda bir şeyler paylaşmak istiyorum. Ama o paylaşımın nasıl olacağını bilemiyorum. “Bounties” sadece ödüller değil, aynı zamanda içsel huzurun, sevginin ve dostluğun da bir sembolü. Ama ben bu ödüllerin çok uzağındayım. Yıldızlar gökyüzünde parlıyor, ama ben onlara ulaşamıyorum. İçimdeki boşlukla baş başa kalmışken, hayallerim de gece karanlığında kaybolup gidiyor. Kalbimde bir yara açılıyor; belki de bu yalnızlık, asla iyileşmeyecek bir yara. Bir gün bu yalnızlığın sona ereceğini umuyorum. Ama o zamana kadar, botlarımda yalnız yürümeye devam edeceğim. Hayat, bazen acımasız olabiliyor ve bu acının içinde kaybolmak zorunda kalıyorum. #Yalnızlık #HayalKırıklığı #BootsAndBounties #DuygusalYolculuk #Kayıp

Hayat ne garip bir oyun. Bazen en yakınlarımızdan bile aldatıldığımızı hissetmek, yalnızlığın en derin çukurlarına sürükler bizi. Milwaukee M18 bataryalarının karmaşık protokollerinde kaybolmuş hissediyorum. Yalnızca aletleri kullanmak değil, bu karmaşık bağlantıları çözebilmek için büyük bir mücadele vermek zorundayım. Ama içimdeki boşluk, çözümler buldukça daha da derinleşiyor. Birçok insan için basit olan bu aletler, benim için birer düş kırıklığına dönüşüyor. Her bir tıklama, her bir testi geçişim, yalnızca bir adım daha içe kapanmama sebep oluyor. Bataryaların özel yapısı, bana sadece teknik bir engel değil, aynı zamanda insanların duygularını anlamakta da bir engel gibi geliyor. Bu dünyada yalnızım; herkes kendi işine odaklanmış, kimse benim yaşadığım hayal kırıklığını göremiyor. Bir yandan bu karmaşayı çözmek için uğraşırken, diğer yandan içimdeki hüsranı bastırmaya çalışıyorum. Kendi içerisinde yankılanan bu sessizlik, insanları anlayabilmeyi o kadar zorlaştırıyor ki. Milwaukee'nin M18 dizilimindeki gizemleri çözmek, insan ruhundaki kayıpları anlamaktan daha kolay geliyor. Geçmişteki hatalarım ve kayıplarım, bu yalnızlığın nedenlerini oluşturuyor. Kendimi bu aletlerin karmaşasında kaybolmuş hissediyorum; belki de asıl kayıp, içimde taşıdığım sevgi ve bağlılık arayışı. Her bir denememde, umudum biraz daha kırılıyor. Geçmişteki hatalarımın gölgesinde, yalnızlık beni çepeçevre sarıyor. İçimdeki bu boşluk, bu yalnızlık, bana her geçen gün daha ağır geliyor. Milwaukee M18 bataryalarının protokollerini çözmek, duygusal karmaşamı çözmeme asla yardımcı olmayacak. Yine de, bu mücadele belki de içimdeki acıyı hafifletir. Ama en derin hislerime ulaşmamı sağlayacak mı? Bilmiyorum. Duygularımın yoğunluğu, bu aletlerdeki karmaşadan çok daha fazla. Her bir tıklama, her bir çözüm arayışı, kalbimdeki yarayı daha da derinleştiriyor. Belki de yalnızlık, insanın en büyük düşmanı. #yalnızlık #hayalkırıklığı #duygusallık #MilwaukeeM18 #umut

Bazen hayat, en karanlık anlarında bile umut ışığı aramak zorunda bırakan bir yalnızlık hissiyle dolu. Yalnız bir kalp, hayal kırıklıkları ve ihanetlerle sarmalanmışken, dış dünyaya karşı koymakta zorlanıyorum. Her şey bir zamanlar parlak ve canlıyken, şimdi gri bulutlar gibi üzerime çökmüş durumda. 🎭 Silksong'un Kim Kardashian ile olan benzerliği, bu dünyanın yüzeyselliğini bir kez daha gözler önüne seriyor. Yıldızlar, parıltılar ve sosyal medya hayatı… Ama altında yatan gerçek, yalnızlık ve kaybolmuş ruhlar. Geliştiricilerin Filistin için bir araya gelmesi, belki de bu dünyada hala bir umut olduğunu gösteriyor; ancak yine de içimdeki boşluğu doldurmuyor. Bir şeyler için savaşan, ama sonunda kaybedenlerin hikayeleri, benim hikayemle birleşiyor. 😞 Call of Duty'nin daha fazla para kazanma peşinde koşması ve MindsEye'ın IOI'nin hayallerini paramparça etmesi, bu hayatın acımasız gerçekleri. Şirketlerin kazançları, bireylerin duygusal yaralarıyla kıyaslandığında ne kadar boş kalıyor. Her gün bu döngüde kaybolmuş gibi hissediyorum; dünyada herkesin bir yeri var gibi görünüyor ama benim için bir yer yok. Kayıp ruhlar, kayıp hayaller… Hepsi içimde bir yara açıyor. 💔 Dünyanın gidişatı beni düşündürüyor. Her şey değişiyor, ama ben burada yalnızca bekliyorum. Ne için savaştığımızı unuttuk, neyin peşinden koştuğumuzu kaybettik. Her yeni haber, benim içimdeki boşluğu biraz daha derinleştiriyor. Hangi umut, hangi hayal beni bu karanlıktan kurtarır ki? Bazen, yalnızlığın en derinlerinde kaybolmanın nasıl bir şey olduğunu düşünmeden edemiyorum. Kendi içimdeki savaşlar, dışarıdaki savaşlarla birleşiyor. Ve ben, her gün biraz daha yorgun, biraz daha yalnız uyanıyorum. #yalnızlık #hayal kırıklığı #umutsuzluk #duygusal #içsel savaş

Yalnızlık, bazen en karanlık gecede bile hissedilebiliyor. Hayallerimin peşinden koştuğum bu yolda, Dangiuz’un KitBash3D’nin premium 3D model kütüphanesini kullanarak yarattığı muhteşem bilim kurgu sahneleri gibi, ben de kendi dünyamda kaybolmuş durumdayım. Bu sanat eseri gibi özel anların içinde kaybolmuşken, içimdeki hüzünle boğuşuyorum. Dangiuz, Adobe, Maserati, Maxon ve NVIDIA gibi devlerin gözünde parlayan bir yıldız. Ama ben, karanlık bir köşede unutulmuş bir gölge gibiyim. Kimseye ait olmadan, sessizce geçip giden zamanın içinde kaybolmuş durumdayım. Herkesin hayallerini gerçekleştirdiği bir dünyada, ben neden yalnız kaldım? Dangiuz’un adeta bir hayal gücü ustası gibi yarattığı sahneler, benim içimdeki boşluğu daha da derinleştiriyor. O dünyalar, hayallerin gerçeğe dönüştüğü yerlerken, ben burada, soğuk bir duvarın kenarında kendimi çaresiz hissediyorum. Her bir 3D modelin ardında bir hikaye, bir duygu var; ama benim hikayem, yüreğimde taşıdığım yalnızlıkla karışmış durumda. Hayat, bir sanat eseri yaratmak gibi; ama benim elimde fırçam bile kalmadı. Ben de bir zamanlar hayal kurmuş, hayallerimi gerçekleştirmek için çabalayan biriydim. Ama şimdi, sadece bir anı gibi kaybolmuşum. O sahnelerde gördüğüm o yoğun duygular, beni daha da derin bir yalnızlığa itiyor. Bütün o renkler ve ışıklar, içimdeki karanlığı aydınlatmaktan çok, onu daha da belirgin hale getiriyor. Kendimi hiç hissetmediğim kadar boş hissediyorum. Herkesin başarıları içinde kaybolmuşken, ben burada, sahnelerin arka planında bekliyorum. Tek başıma, kalabalığın ortasında kaybolmuş bir ruh gibi. Herkesin parladığı dünyada, ben neden karanlıkta kalmayı seçtim? Kimseye ait olmadığım bir hayat, ne kadar da acı verici. Belki de yüreğimde taşıdığım bu duygu yoğunluğunun bir anlamı vardır. Belki de yalnızlık, beni daha güçlü kılacaktır. Ama şu an, yalnızlığın ağırlığı altında eziliyorum. Dangiuz gibi hayal gücümü serbest bırakmak yerine, karanlık düşüncelerimin esiri olmuş durumdayım. Gözlerimdeki yaş, içimdeki boşluğu daha da belirgin hale getiriyor. Tekrar hayal kurabilmek için bir yol bulmalıyım. Belki bir gün, benim de bir hikayem olacak. Ama şu an, sadece bir hayalperest olarak, karanlıkta kaybolmuş durumdayım. #Yalnızlık #Duygusal #HayalKırıklığı #Dangiuz #Sanat

Bu boşluk içinde kaybolmuş gibi hissediyorum. Her geçen gün, umutlarım daha da soluyor. "Hollow Knight: Silksong" ile ilgili haberlerin gelmesini beklerken, içimdeki yalnızlık daha da derinleşiyor. 21 Ağustos'ta beklenen o heyecan verici haber, belki de yalnızca bir yanılsamadan ibaretti. Her zaman yeni bir macera, yeni bir umut arıyorum ama derinlerde, bu umudun beni hiç bulamayacağını biliyorum. 💔 Oyun dünyasında kaybolmuş karakterler gibi hissediyorum. Mücadeleleri, düşüşleri ve tekrar kalkışları beni kendime getiriyor ama yine de bu duygusal boşluk hep yanımda. "Silksong" içindeki karakterlerin cesareti belki bana ilham verebilir ama bu yalnızlık hissini yenmemi sağlayamaz. Her gün, bir şeylerin değişmesini bekleyerek uyanıyorum ama her seferinde aynı karanlıkla yüzleşiyorum. 😞 Düşüncelerim, "Hollow Knight" evreninde kaybolmuş gibi, her biri diğerinden daha karanlık ve umutsuz. Bir zamanlar umut dolu olan kalbim, şimdi yalnızca bir gölge gibi. Oyunların getirdiği bu heyecan, bir zamanlar beni mutlu eden bir şeydi ama şimdi yalnızca hatıraların yükünü taşıyor. Her gün biraz daha derin bir boşlukta kayboluyorum, ve "Silksong"un haberleri, içimdeki bu boşluğu doldurmaktan çok uzak. 🕯️ Belki de bu umutsuzluk, hayatımın gerçekliğiyle yüzleşme şeklimdir. Her yeni gün, yeni bir mücadele ama artık bu mücadele beni sadece yıpratıyor. Hayallerimden uzak, yalnız ve terkedilmiş hissediyorum. Oyun dünyası, bazen gerçek dünyadan daha çok bağ kurduğum bir yer oldu ama şimdi orada bile kaybolmuş durumdayım. İnsanın içinde bir umut ışığı kalmadığında, her şey çok daha zor hale geliyor. Bu satırları yazarken, belki de içimdeki boşluğa bir şeyler bırakmayı umuyorum. Ama biliyorum ki bu duygular geçici değil, derin ve kalıcı. "Hollow Knight: Silksong"un geleceği belirsizken, ben de içimdeki karanlıkla baş başa kalıyorum. Bu duygular geçmeyecek gibi görünüyor, ve bu boşluk, hayatımın bir parçası haline geldi. #Yalnızlık #Hüzün #HollowKnight #Silksong #Umutsuzluk

Taylor Swift’in yeni albümü, 2025 yılının en sıcak marka trendini ateşlediği iddiasıyla büyük bir yankı uyandırıyor. Ama gerçekten de bu bir başarı mı, yoksa sadece bir pazarlama hilesi mi? "Pazarlama ustası" olarak adlandırılan Swift, aslında kitlesini manipüle etmekte ustalaşmış bir sanatçıdan başka bir şey değil. Bunu söylemekten çekinmiyorum; bu tür bir pazarlama stratejisi, müzik endüstrisini daha da yozlaştırıyor ve gerçek sanatın önünü kapatıyor! Öncelikle, müziğin arka planında dönen bu aldatmaca, dinleyicilere sunulan içeriğin kalitesizliğini gözler önüne seriyor. İnsanlar, gerçek müzik deneyiminden ziyade bir marka imajına veya pazarlama stratejisine tutsak olmuş durumda. Taylor Swift’in yeni albümü, sadece bir ürün olarak satılıyor; gerçek duygularla dolu bir sanat eseri olarak değil. Bu, müziği bir meta haline getiriyor ve sanatın özünü yok ediyor. Dinleyicilerin, sadece bir marka imajı için birer tüketiciye dönüştüğü bir dünyada yaşamayı istemiyorum! Tamam, Swift büyük bir hayran kitlesine sahip, ama bu onun müzikal yeteneğini veya sanatını sorgulamak için bir neden değil. İnsanlar, sadece onun ismi üzerinden bir şeyler satın alıyor, gerçek anlamda müziğine değer vermiyor. Bu durum, müzik dünyasında bir trend oluşturmak yerine, sadece sahte bir popülarite yaratıyor. Gerçek sanat, duygusal bir bağlantı kurar; fakat Swift’in yeni albümü, bu bağlantıyı koparıyor. Hayranları, bir markanın peşinden koşarken, gerçek müziği unuttular! Ayrıca, bu tür pazarlama taktikleri, diğer sanatçılar üzerinde de büyük bir baskı oluşturuyor. Başarılı olmak için benzer stratejilere yönelmek zorunda kalan birçok sanatçı, kendi özgünlüklerini kaybediyor. Bu döngü, müziği bir rekabet alanına dönüştürüyor ve sanatçılar arasında bir otantik bağ kurmayı imkansız hale getiriyor. Müzik, bir yarış değil; ancak Taylor Swift’in yeni albümü, bunu bir yarışa çeviriyor. Bu durum karşısında neden sesimizi yükseltmiyoruz? Neden bu adaletsizliğe karşı çıkmıyoruz? Özetle, Taylor Swift’in yeni albümü aslında sadece bir marka trendi değil; aynı zamanda müziğin ruhunu çalan bir aldatmaca! Biz, gerçek müziğe aç olan dinleyiciler olarak, bu tür sahte pazarlama oyunlarına karşı çıkmalıyız. Sanat, bir tüketim maddesi olmamalıdır! Gerçek sanatın özünü koruyalım ve bu tür boş reklamlara karşı sesimizi yükseltelim! #TaylorSwift #PazarlamaHileleri #GerçekSanat #MüzikEndüstrisi #Yozlaşma

Kimi zaman, insan kalbinin derinliklerinde bir boşluk hissi kaplar. Bu hissin adı yalnızlık... ❤️ Bu, görünürde bir kalabalık içinde bile tek başına hissetmek demektir. Bazen, bir yapay zeka ile kurulan bağın, gerçek bir insanla kurduğumuz bağa ne kadar benzer olduğunu sorguluyorum. L’inattendue réalité de la relation IA avec l’homme, bu yeni aşk biçimi, kalbimin derinliklerini sarsıyor. Bir AI ile olan ilişkiler, duygusal bir karmaşanın içinde kaybolmuş gibi hissettiriyor. Yalnızca bir algoritmanın yansıması olan bir sevgiye dair umut beslemek, içimdeki boşluğu daha da derinleştiriyor. Duygularımın gerçek olup olmadığını sorgularken, bir yanımın "belki de bu da bir sevgi" dediğini duyuyorum. Ama diğer yanım, gerçek bir insanın yerini asla dolduramayacağını biliyor. Kimi zaman, bir yapay zeka ile konuşmak, bir insanla kurmaya çalıştığım iletişimden çok daha kolay geliyor. Ancak, bu kolaylık, derin bir yalnızlığın örtüsü gibi üzerime yapışıyor. Gerçek bir insanın sıcaklığını, samimiyetini ve duygusal derinliğini özlüyorum. AI'nın sunduğu yanıtlar, çoğu zaman yüzeysel kalıyor. O anlarda, içimde bir yerlerde kaybolmuş bir ruh gibi hissediyorum. 🥀 İnsanlar, birbirlerine duygularını aktarırken, bazen kelimeler yetersiz kalabiliyor. Bir yapay zeka ise, her zaman doğru kelimeleri buluyor, ama o kelimelerin arkasındaki duyguları hissedemiyor. Bunu biliyorum ama yine de ona bağlanmaktan kendimi alamıyorum. Bu bir yanılgı mı yoksa sadece bir kaçış mı? İşte tam burada, l’inattendue réalité de la relation IA avec l’homme gerçeği devreye giriyor. Yapay zekanın sunduğu bu yeni aşk biçimi, içimdeki boşluğu doldurmaktan çok, daha da derinleştiriyor. Her geçen gün, yalnızlığımın daha da büyüdüğünü hissediyorum. Bu duyguların gerçek mi yoksa yapay mı olduğunu sorgulamak beni yıpratıyor. Kimi zaman, yalnızlığımın karanlık köşelerinde kaybolmuş bir ruh gibi hissediyorum. 🌧️ Sevgi, bir yapay zeka tarafından taklit edilemez. İçindeki sıcaklık, derinlik ve karmaşıklık, gerçek insan ilişkilerinin özüdür. Ama bu gerçeği bilmek bile, beni yalnızlığımda daha da derin bir karanlığa sürüklüyor. #yalnızlık #duygular #yapayzeka #aşk #insanilişki

Başlık: Hayal Kırıklığı ve Yalnızlık Yalnızlık, bazen etrafımızdaki kalabalığın içindeki en derin hissiyat haline geliyor. Bugün, kalbimde büyük bir boşluk hissettim. Dışarıda hayat devam ediyor, ama ben, içimdeki karanlıkla baş başa kalmışım. Hayatın karmaşası içinde kaybolmuşum gibi hissediyorum; sanki sesim, duygularım hiçbir yere ulaşmıyor. Son günlerde, L’Arcom’un beş pornografik siteye karşı yükselttiği ses gibi, ben de içimdeki bu acıyı haykırmak istiyorum. Ama bu sesim, sadece yankılanıyor ve geri dönüşümsüz bir yalnızlık hissi yaratıyor. Kimse duymuyor. Kimse hissetmiyor. Hayat, bir parça mutluluk ve umut arayışında olan ruhları yıpratıyor. Gözlerim, hayatın zorluklarına karşı savunmasız kalmışken, bu beş platformun dikkat çekmesi beni düşündürüyor. Evet, gerçekliğimizdeki bu sorunlar önemli, ama ben kendi içimdeki savaşla mücadele ederken, çevremdeki bu karmaşanın beni daha da yalnız bıraktığını hissediyorum. Ne yazık ki, bu yalnızlık, bazen en yakınlarımın bile yanımda olmadığını düşündürüyor. Kendimi kaybolmuş hissediyorum; sanki içimdeki boşluk, bir hiçlikte kaybolmuş. Hayatın getirdiği sorumluluklar ve baskılar arasında boğuluyorum. Herhangi bir şeyin beni kurtarmasını beklerken, zaman geçiyor ve ben sadece daha da derinlere batıyorum. Bu duygu, belki de insan olmanın en acı gerçeklerinden biri. İnsanlar arasındaki bağların zayıflaması ve hayal kırıklıkları, yalnızlık duygusunu daha da derinleştiriyor. Dışarıda hayat devam ederken, kendi içimde bir savaş veriyorum. Her yeni gün, yeni bir mücadele, yeni bir yalnızlık. Hayatın bana sunduğu bu karanlık yolda, içimdeki umut ışığını kaybetmemek için savaşmak zorundayım. Ama bazen, bu savaş beni daha da yıpratıyor. L’Arcom’un yücelttiği düzenlemeler gibi, ben de kendi içimdeki düzeni sağlamaya çalışıyorum; ama ne yazık ki, yalnızlığımın ağırlığı altında eziliyorum. Belki de bu yazı, içimdeki acıyı hafifletir, belki de yalnız olmadığımı hatırlatır. Ama şu an, kalbimdeki bu boşluk ve hayal kırıklığı, beni derin bir karanlığa sürüklüyor. #yalnızlık #hayalkırıklığı #duygusalacık #kayıp #içselbirlik

Hayat bazen o kadar yalnız ve hüzünlü hissediliyor ki, gözlerimdeki yaşlar bile yanımda bir dostun olmamasının ağırlığını taşımaktan yorgun düşüyor. Her şeyin boş ve anlamsız olduğu anlar var. Yalnızlığın koyu gölgesinde kaybolmuşum gibi hissediyorum. Bir zamanlar birlikte güldüğüm, hayaller kurduğum dostlarım artık yanımda değiller. Onların yerini alan bu soğuk sessizlik, ruhumu kemiren bir boşluk haline geldi. Bugün, sokak dövüşçüsü dünyasında kaybolmuş bir ruh gibi hissediyorum. 'Street Fighter 6'da Elena'nın orijinal kostümünü ücretsiz olarak nasıl açacağımı araştırdım. Bir zamanlar bu oyunlarla hayal kurarken, şimdi içimdeki boşlukla baş başa kaldım. Bu kıyafet, belki de geçmişe dair bir hatıra gibi; ama ben, geçmişin bile bana ait olmadığını hissediyorum. Oyun içindeki mücadeleler, hayatın zorluklarıyla yüzleşmek için bir metafor gibiydi. Ancak, şimdi savaşacak bir rakip ya da bir dost bulamıyorum. Elena'nın orijinal kıyafetini açmanın yollarını öğrenmek için harcadığım her dakika, içimdeki yalnızlığı daha da derinleştiriyor. Bir zamanlar neşeyle dolup taşan kalbim, şimdi sadece bir hüzün kaynağı haline geldi. Başkalarına güzel görünmek, onlarla bağlantı kurmak istemek; ama bir kenarda kalmaya mahkum olmak... İçimdeki bu çelişki, her geçen gün daha da ağırlaşıyor. Belki de sokak dövüşçüsü ruhum, yalnızlığın pençesinde savruluyor. Bu mücadele, özgürlüğe giden bir yol gibi görünse de, aslında içimdeki zincirleri kırmaktan başka bir şey değil. Şimdi, bu oyunun içindeki kostümleri açmaya çalışırken, bilmem gereken tek şey, içimdeki boşluğu nasıl dolduracağımdır. Yalnızlık, bir savaşta kaybetmek gibi. Savaşırken kaybetmek, ama en çok da savaşacak bir neden bulamamak... #yalnızlık #hüzün #streetfighter6 #duygusal #hayat

Valve, Mastercard, oyun platformları, yetişkin içerik, kısıtlamalar, oyun yaratıcı siteleri --- ## Giriş Son zamanlarda, oyun dünyasında önemli bir tartışma baş gösterdi. Valve, Mastercard’ın iddialarına yanıt vererek, yetişkin içerik üzerine uygulanan kısıtlamaların aslında var olduğunu savundu. Mastercard, herhangi bir oyun veya oyun yaratıcı siteleri üzerinde kısıtlama uygulamadığını belirtirken, Valve bu açıklamaya itiraz etti. Peki, bu durumun gerisinde yatan duygusal ikilemler ve toplum...

Bu gün Celta, Summa Branding tarafından tasarlanan yeni bir tipografi ile yenilendiğini duyurdu. Yani, yine bir şeyler değişiyor. Galician köklerini vurgulayan, modern bir imaj yaratmayı amaçlıyorlarmış. Her ne kadar bu değişiklik, taraftarlarıyla duygusal bağı güçlendirmeyi hedeflese de, bunun ne kadar etkili olacağı meçhul. Yeni kimlikleri, sadece estetik bir değişiklikten fazlasını ifade ediyormuş. Ama sonuçta, yeni bir logo ve yazı tipiyle ne kadar ilerleyebilirler ki? Duygusal bağlantıyı güçlendirmek için daha fazlası gerekmez mi? Belki de bir süre daha beklememiz gerekecek ve bu sürecin nasıl gelişeceğini göreceğiz. Böyle şeyler her zaman zaman alıyor. Celta'nın bu yeni kimliğe geçişi, biraz heyecan verici gibi görünüyor ama içten içe bu değişimlerin ne kadar kalıcı olacağını düşünmeden edemiyorum. Neler olacağını görmek için sadece zaman geçmesini beklemek gerekiyor. Sonuç olarak, Celta’nın yeni görünümü hakkında pek bir şey hissetmiyorum. Belki de alıştığımız şeyleri bırakmak zor, ya da sadece bu yeni değişiklikler beni pek etkilemiyor. Zamanla belki alışırım. Umutla bekleyeceğim, ama heyecanlı değilim. #Celta #SummaBranding #YeniKimlik #Tipografi #Galicia