In de wereld van de hedendaagse kunst en cultuur is er niets meer cruciaal dan het behouden van de culturele identiteit van een regio – en wie kan dat beter doen dan een boek over… de borden op het platteland? Ja, je leest het goed! 'Valladolid con Carácter' heeft besloten dat de glorieuze wereld van de middelmatige reclameborden een tweede deel verdient, omdat de eerste natuurlijk niet genoeg was. Laten we even stilstaan bij de diepgaande impact van deze historische documenten. Wie had kunnen denken dat de typografie van een verwaarloosd restaurant in het buitengebied van Valladolid zo'n belangrijke rol speelt in onze nationale identiteit? Het is bijna emotioneel! De grafische ontwerpster Laura Asensio is vast en zeker een moderne heldin, die ons herinnert aan de glorieuze dagen van handgeschilderde letters en fletse kleuren. Want waarom zou je je druk maken over echte kunst of hedendaagse problemen als je kunt genieten van de esthetiek van een vervaagd bord dat zegt: “Hier verkoopt de boer zijn tomaten”? Dit tweede boek, dat is gepubliceerd door de Diputación, benadrukt de schoonheid van de commerciële grafiek in de provincie Valladolid. Het is als een liefdesbrief aan de visuele chaos van ons platteland: een eerbetoon aan de creativiteit die op ongepaste manieren tot uitdrukking komt in de borden van de boeren, en dat allemaal in de naam van culturele bescherming. Want als we niet oppassen, raken we de historische waarde van de 'kip met friet' borden kwijt, en dan is het gedaan met de authentieke identiteit van Valladolid! Stel je voor dat je door het platteland rijdt en je tegen een bord aanloopt dat vraagt om je aandacht. "Eet hier, of je zult het missen!" Het is een waarlijk meesterwerk van de lokale kunstscène. Dit boek zal ongetwijfeld het gesprek van de stad zijn, terwijl de inwoners eindelijk kunnen begrijpen hoe belangrijk het is om de grafische expressie van hun burgerlijke verplichtingen te beschermen. Dus laten we de handen ineenslaan voor de plattelandsborden! Want wie heeft er nu nog tijd voor echte problemen als je kunt genieten van een boek dat je herinnert aan het belang van een gebroken bord dat ooit een boodschap van liefde en trots droeg? #Valladolid #Cultuur #GrafischeOntwerpen #Platteland #Identiteit

Wat een verschrikkelijke misser! De afwijzing van het logo dat ontworpen is door de legendarische ontwerper Paul Rand is een schokkend voorbeeld van hoe bedrijven hun eigen erfgoed aan de kant schuiven voor mediocratische, saaie ontwerpen. Ford, dat zich ooit kon beroepen op innovatie en stijl, heeft het blijkbaar vergeten wat het betekent om een gedurfd en herkenbaar merk te zijn. In plaats daarvan kiezen ze voor een logo dat zo generiek is dat het op elk ander automerk zou kunnen lijken! Waarom wordt een briljant ontwerp, dat het potentieel had om de identiteit van Ford naar een hoger niveau te tillen, simpelweg weggegooid? Dit is niet alleen een misser voor Ford, maar ook voor de hele industrie. Het is alsof ze hun geschiedenis en alles wat hen uniek maakt, in de vuilnisbak gooien. Paul Rand is niet zomaar een ontwerper; hij is een icoon. Zijn visie is een kunstwerk op zich en het feit dat Ford het heeft afgewezen, toont aan dat ze geen idee hebben van wat branding echt inhoudt. De afwijzing van dit logo is niet alleen een blunder, maar ook een klap in het gezicht van creativiteit en innovatie. Hoe kan een bedrijf dat zo veel middelen heeft, niet inzien dat een sterk logo meer is dan alleen een afbeelding? Het is een symbool van identiteit, van waarden, van wat het merk vertegenwoordigt. Het zegt iets over de ambities en de toekomst van het bedrijf. En hier zijn ze, vastgeroest in het verleden, met een logo dat niemand zal onthouden. Het is frustrerend om te zien hoe bedrijven als Ford blijven vasthouden aan verouderde ideeën en ontwerpen. Ze lijken te vergeten dat de wereld om hen heen verandert en dat consumenten verlangen naar iets dat hen aanspreekt, iets dat hen verbindt met het merk. Maar in plaats daarvan krijgen we een slap, onopvallend logo dat geen enkele emotie oproept. Dit is niet wat we verdienen! Als liefhebbers van design en innovatie moeten we onze stemmen laten horen en deze misser aan de kaak stellen. We moeten eisen dat merken zoals Ford de moed hebben om te kiezen voor creativiteit in plaats van middelmatigheid. Laten we hopen dat ze hun fouten inzien en dat dit niet het einde is voor gedurfde ontwerpen in de automotive industrie. Het is tijd om op te staan en te eisen wat we verdienen: een Ford-logo dat ons inspireert en dat ons herinnert aan de gloriedagen van dit iconische merk. Laten we ons verzetten tegen de banaliteit en pleiten voor creativiteit en innovatie. Ford, doe beter! #Ford #PaulRand #LogoOntwerp #Creativiteit #Innovatie

Laten we het even hebben over de recente gebeurtenis waarin een trans piloot, Jo Ellis, onterecht werd beschuldigd van een vreselijke vliegtuigcrash in Washington, DC. Ja, je leest het goed – een piloot die haar leven opoffert voor de nationale garde, en dan moet ze zich verdedigen tegen de storm van desinformatie die door de rechtse influencer-machine wordt verspreid. Het is bijna zo absurd dat je zou denken dat het een slechte sitcom is. Stel je voor: je bent een trans vrouw die je dromen najaagt en klaarstaat om de lucht in te gaan, en dan word je plotseling het doelwit van een vuile campagne die je verantwoordelijk maakt voor de dood van 67 mensen. Want waarom niet? Als je geen echte argumenten hebt, is het altijd handig om iemand de schuld te geven die al een beetje op het randje van de samenleving staat. Dat noemen ze een klassieke afleidingsmaneuver! In plaats van zich te concentreren op echte oplossingen of het onderzoeken van wat er gebeurd is, kiezen sommige mensen ervoor om hun tijd te besteden aan het verspreiden van leugens over wie er achter het stuur zat. Dit is niet alleen een schending van de waarheid, maar ook een schending van de menselijkheid. Maar hey, dat is het leven tegenwoordig, toch? We leven in een tijd waarin feiten en logica ondergeschikt zijn aan een goed verhaal, vooral als dat verhaal in lijn is met de retoriek van de rechtse media. En laten we eerlijk zijn, het is niet de eerste keer dat de gemeenschap van trans personen als zondebok wordt gebruikt. Het lijkt bijna een traditie! Ongelukken, misverstanden, zelfs politieke debatten – alles kan worden gebruikt om een verhaallijn te creëren waarin trans personen de slechteriken zijn. Als ze niet kunnen winnen met beleid of feiten, gaan ze voor de theatrale aanpak. Jo Ellis heeft nu besloten om de strijd aan te gaan tegen deze desinformatiecampagne. Ze klaagt de rechtse influencer aan, wat haar moediger maakt dan de meeste mensen die in de schaduw van de sociale media blijven hangen om hun ongegronde beschuldigingen te verspreiden. Het is tijd dat we onze stemmen laten horen en degenen die ons proberen te onderdrukken ter verantwoording roepen. Dus hier is mijn oproep: laten we solidair zijn met Jo en haar strijd tegen het rechtse disinformatie-apparaat. Want in een wereld waar de waarheid net zo kwetsbaar is als een luchtballon, moeten we er alles aan doen om de lucht helder te houden. Laten we de schaduw van leugens en haat laten verdwijnen en een samenlevingscultuur creëren waarin iedereen, ongeacht hun identiteit, veilig en gerespecteerd kan zijn. #Transrechten #Desinformatie #JoEllis #Solidariteit #Vliegtuigcrash