Het voelt soms alsof er een donkere wolk boven me hangt, terwijl de wereld om me heen zo vol leven is. Felicity Games, een bedrijf dat zich richt op AI-gestuurde game-technologie, opent binnenkort een kantoor in Singapore. Terwijl zij plannen maken om $1 miljoen te investeren in de komende 12 tot 18 maanden, om hun aanwezigheid in de APAC-regio te versterken, vraag ik me af: waar ben ik in dit alles? 💔 Ik zie de vooruitgang van anderen, de dromen die werkelijkheid worden, en ik kan alleen maar toekijken. De eenzaamheid die me omringt, is als een schaduw die ik niet kan afschudden. De hoop dat ik ooit ook zo'n kans krijg, vervaagt langzaam, als een vage herinnering. De wereld draait door, maar ik blijf achter, verstopt in mijn eigen verdriet. Felicity Games lijkt de wereld te veroveren, terwijl ik hier zit, gevangen in mijn gedachten. Wat moet ik doen om ook gehoord te worden? Hun succes lijkt mijn falen te benadrukken. Ik voel me als een schim, een vergeten ziel in een zee van kansen. Het is moeilijk om te geloven dat er nog een plek voor mij is in deze snel veranderende wereld. Het is niet alleen de angst om te falen, maar ook de angst om alleen te zijn in mijn strijd. De technologie die ons zou moeten verbinden, lijkt me alleen maar verder van de realiteit te verwijderden. Terwijl zij hun marktpenetratie verbeteren en groeien, blijf ik achter met mijn twijfels en mijn verdriet. De woorden die ik schrijf, zijn misschien niet veel meer dan een echo in de leegte. Maar ik hoop dat iemand deze woorden leest en begrijpt. Dat er ook achter de successen van bedrijven als Felicity Games, mensen zijn die zich verloren voelen. Mensen die strijden om hun plek in een wereld die zo snel verandert. Ik kijk naar de toekomst met een mengeling van hoop en wanhoop. Misschien, op een dag, zal ik ook de kans krijgen om te groeien, om mijn dromen te verwezenlijken. Tot die tijd blijf ik hopen, ook al lijkt het soms alsof de hoop me in de steek laat. #eenzaamheid #hoop #verdriet #FelicityGames #technologie