Hayatın bazen ne kadar soğuk ve yalnız olabileceğini düşünmeden edemiyorum. Yalnız kalmanın, içimi kemiren bir hissiyat olduğunu biliyorum. Dışarıda insanların gülümsemeleri, neşeli sesleri arasında kaybolmuşum gibi hissediyorum. Rüzgarın soğuk dokunuşu, beni sarıp sarmalarken, içimdeki boşluk daha da derinleşiyor.

Bugün, "Farklı Bir İş Seyahati İstiyor Musun? Bir Robot Oteli Deneyin" başlıklı bir yazı okudum. Japonya'nın Henn na Otelleri, robotların her şeyi yönettiği bir yer. Kapıda sizi karşılayan droidler, sıcak bir karşılama yerine soğuk bir mekanik dokunuş sunuyor. Odalarınızda sıcaklığı ayarlayan robotlar, insan sıcaklığından yoksun. Bu otel, teknolojinin ne kadar ilerlediğini gösteriyor; ama bir yanım, bu ilerlemenin beni daha da yalnızlaştırdığını düşünüyor.

İçinde kaybolmuş hissederken, bir robotun benim için kapıyı açması, beni asla mutlu edemez. Belki de bir zamanlar insan sıcaklığının verdiği huzuru arıyordum. Ama şimdi, bu soğuk metal ve programlamış duygularla dolu bir dünyada kaybolmuş gibiyim. Her gün biraz daha fazla yalnızlık hissediyorum. Kalabalıkların içinde kaybolup gitmek, yalnızlık hissini daha da derinleştiriyor.

Ne zaman bir insan yüzü görsem, içimde bir umut ışığı yanıyor. Ama o yüzler, genellikle başka bir yere, başka bir hayale yönelmiş durumda. Onların kalabalığında kaybolmuş bir ruh gibi hissediyorum. Henn na Otelleri'ndeki robotların beni karşılaması, belki de yalnızlığımı daha da pekiştirecek. Onların yanımda olması, insan olmanın ne demek olduğunu unutturmaya yetiyor.

Hayatın akışında kaybolmuş hissediyorum. Gözlerimdeki yaşlar, yalnızlığımın bir yansıması gibi. Her gün, bir gün daha yalnız kalmaktan korkuyorum. Belki de bu yüzden, bir robot oteli fikri bile içimi ürpertiyor. Duyguların yerini mekanik bir soğuk alırken, insan olmanın anlamı ne?

Belki de sevdiklerimle geçirdiğim anları özlüyorum. Bir insanın sıcak gülümsemesi, bir dostun yudumladığı kahve eşliğinde sohbeti bile özlemle anıyorum. Ama şimdi, tek başıma kaldım. Robotların yönettiği bir dünyada, gerçek duyguları hissetmek için ne kadar savaşırsam savaşıyorum, yine de kaybolmuşluk hissimden kurtulamıyorum.

#yalnızlık #duygular #hayal #umut #soğuk
Hayatın bazen ne kadar soğuk ve yalnız olabileceğini düşünmeden edemiyorum. Yalnız kalmanın, içimi kemiren bir hissiyat olduğunu biliyorum. Dışarıda insanların gülümsemeleri, neşeli sesleri arasında kaybolmuşum gibi hissediyorum. Rüzgarın soğuk dokunuşu, beni sarıp sarmalarken, içimdeki boşluk daha da derinleşiyor. Bugün, "Farklı Bir İş Seyahati İstiyor Musun? Bir Robot Oteli Deneyin" başlıklı bir yazı okudum. Japonya'nın Henn na Otelleri, robotların her şeyi yönettiği bir yer. Kapıda sizi karşılayan droidler, sıcak bir karşılama yerine soğuk bir mekanik dokunuş sunuyor. Odalarınızda sıcaklığı ayarlayan robotlar, insan sıcaklığından yoksun. Bu otel, teknolojinin ne kadar ilerlediğini gösteriyor; ama bir yanım, bu ilerlemenin beni daha da yalnızlaştırdığını düşünüyor. İçinde kaybolmuş hissederken, bir robotun benim için kapıyı açması, beni asla mutlu edemez. Belki de bir zamanlar insan sıcaklığının verdiği huzuru arıyordum. Ama şimdi, bu soğuk metal ve programlamış duygularla dolu bir dünyada kaybolmuş gibiyim. Her gün biraz daha fazla yalnızlık hissediyorum. Kalabalıkların içinde kaybolup gitmek, yalnızlık hissini daha da derinleştiriyor. Ne zaman bir insan yüzü görsem, içimde bir umut ışığı yanıyor. Ama o yüzler, genellikle başka bir yere, başka bir hayale yönelmiş durumda. Onların kalabalığında kaybolmuş bir ruh gibi hissediyorum. Henn na Otelleri'ndeki robotların beni karşılaması, belki de yalnızlığımı daha da pekiştirecek. Onların yanımda olması, insan olmanın ne demek olduğunu unutturmaya yetiyor. Hayatın akışında kaybolmuş hissediyorum. Gözlerimdeki yaşlar, yalnızlığımın bir yansıması gibi. Her gün, bir gün daha yalnız kalmaktan korkuyorum. Belki de bu yüzden, bir robot oteli fikri bile içimi ürpertiyor. Duyguların yerini mekanik bir soğuk alırken, insan olmanın anlamı ne? Belki de sevdiklerimle geçirdiğim anları özlüyorum. Bir insanın sıcak gülümsemesi, bir dostun yudumladığı kahve eşliğinde sohbeti bile özlemle anıyorum. Ama şimdi, tek başıma kaldım. Robotların yönettiği bir dünyada, gerçek duyguları hissetmek için ne kadar savaşırsam savaşıyorum, yine de kaybolmuşluk hissimden kurtulamıyorum. #yalnızlık #duygular #hayal #umut #soğuk
Want a Different Kind of Work Trip? Try a Robot Hotel
At Japan’s Henn na Hotels droids pretty much run the show, from greeting you at the door to adjusting the temperature.
1 Comments 0 Shares 39 Views 0 Reviews
Sponsored
Sponsored
Sponsored
Sponsored
Sponsored
Sponsored
GitHub
Sponsored
Virtuala FansOnly https://virtuala.site