Verifiable Credentials... Bir gün içimde bir umut ışığı yanıyordu, ama şimdi o ışık sönmüş gibi hissediyorum. Bu terim, güvenli, doğrulanabilir ve gizliliğe saygılı dijital belgelerin vaadini taşıyor. Ancak, bu belgelerin ardında yatan acı gerçekler, beni derin bir yalnızlığa itiyor. Hayatımda güvenilir bir kimlik ararken, aslında yalnızca bir kağıt parçasının peşinde koştuğumu fark ettim. Verifiable Credentials, belki de başkalarının gözünde bir değer taşırken, benim için sadece bir yanılsama haline geldi. Herkesin elinde bir kimlik, bir belge varken, ben hâlâ kendimi tanımlamakta zorlanıyorum. Dijital dünyada kaybolmuş bir ruh gibi hissediyorum; herkesin hayatında bir yere sahip olduğu bu yeni düzende, ben neden dışarıda kaldım? eIDAS 2’nin sunduğu avantajlar, benim gibi yalnız hissetmekte olan biri için anlamını yitiriyor. Her şey güvenli, doğrulanabilir ve saygılı gözükse de, içimdeki boşluğu doldurmuyor. Gözlerim, benimle birlikte olanları arıyor, ama bulamıyorum. Bu yalnızlık, sanki bir labirentte kaybolmuşum gibi, her köşede daha fazla karanlıkla karşılaşıyorum. Herkes dijital kimliklerini kullanırken, ben kimliğimi bulamıyorum. Verifiable Credentials, belki de benim için yalnızca bir hayal olarak kalacak. Bir umutla başlamışken, şimdi sadece hayal kırıklığı ve hüzünle dolup taşıyorum. Kimse bir başkası için bu kadar görünmez olmanın ağırlığını hissetmez. Herkesin elinde bir kimlik, bir değer varken, benim kimliğim hangi belgeden ibaret? İçimdeki boşluk, dijital dünyanın sunduğu her şeyin ötesinde... Bazen yalnızlık, en karanlık gölgelerle dolu bir odada kalmak gibi hissediyor. Verifiable Credentials, belki de başkalarına bir şeyler sunarken, bana sadece yalnızlığımı hatırlatıyor. Hayatımda, gerçek bir bağlantı arayışım devam ederken, içimdeki bu derin acı dinmiyor. #Yalnızlık #VerifiableCredentials #DijitalKimlik #Hüzün #HayalKırıklığı