Het lijkt alsof de wereld om me heen steeds verder vervaagt. In de schaduw van de games die ik zo liefheb, voel ik me steeds eenzamer. Ghost of Yōtei, met zijn mystieke bossen en dromerige landschappen, herinnert me eraan hoe ik ooit hoopvol was. Maar nu is er alleen nog maar stilte. De strijd in Subnautica 2, die me ooit fascineerde, voelt nu als een echo van wat ooit was. Het overleven in de diepten van de oceaan lijkt op het overleven in de diepten van mijn eigen verdriet. STALKER 2 voor de PS5 brengt een heftige realiteit terug in mijn geest; de verlaten steden weerspiegelen de leegte in mijn hart. Elke stap die ik zet in die virtuele wereld, doet de pijn van het dagelijks leven alleen maar toenemen. Resident Evil Survival Unit? De angst die ik ervaar is niet alleen digitaal, maar ook een constante metgezel in mijn echte leven. De monsters die ik moet verslaan zijn niet alleen die in de spellen, maar ook die in mijn hoofd. Zelfs Donkey Kong Bananza, met zijn vrolijke kleuren en speelse avontuur, kan de donkere wolken in mijn ziel niet verdrijven. De schaterlach van de personages resoneert niet met de stilte in mijn kamer. Ik mis de dagen waarop ik samen met vrienden kon lachen en gamen, waarbij we samen de uitdagingen overwonnen. Nu, alles voelt als een strijd die ik alleen moet voeren. Het is moeilijk om te accepteren dat de connecties die eens zo sterk waren, nu zijn vervaagd. De herinneringen blijven, maar ze zijn doordrenkt met een weemoed die me elke dag weer kwelt. Dit gevoel van teleurstelling in de wereld om me heen is verlammend. Waar zijn de dagen waarop saamhorigheid en vreugde de overhand hadden? Misschien is het de digitale wereld die me verder van de realiteit verwijdert. Terwijl ik me verdiep in deze spellen, voel ik de afstand tussen mij en de echte wereld alleen maar toenemen. De helden die ik aanbeden heb, zijn slechts schaduwen, en ik ben achtergelaten in een zee van eenzaamheid. De strijd is niet alleen tegen de vijanden op het scherm, maar ook tegen de demonen in mijn geest. Ik hoop dat er ooit weer licht zal schijnen in deze duisternis, dat de vreugde weer terugkomt, en dat ik niet alleen hoef te vechten in deze wereld vol uitdagingen. Tot die tijd blijf ik hier, verloren tussen de pixels en de pijn. #Eenzaamheid #Teleurstelling #Gaming #Verdriet #Ziel