Het leven voelt soms als een eindeloze spiraal van teleurstelling, waarin de dromen die we koesterden als schaduwen vervagen. Zo vaak heb ik de wereld om me heen zien veranderen, terwijl ik zelf vastzat in een cirkel van eenzaamheid. De tijd draait, maar ik blijf stilstaan. Het is alsof ik toekijk hoe de beelden van een verhaal, net zoals in de post-visualisatie van 'The Wheel of Time', worden heringericht zonder dat ik er iets aan kan doen. De momenten waarop ik dacht dat ik eindelijk vooruitgang boekte, bleken slechts illusies te zijn. De grenzen tussen verwachtingen en realiteit vervagen, net zoals de grenzen tussen previs, postvis en de uiteindelijke visuele effecten in het werk van Proof Inc. Mijn hoop omringd door de duisternis van teleurstelling, als een visueel effect dat nooit het eindresultaat bereikt. Het is moeilijk om te beseffen dat zelfs in een wereld vol magie en avontuur, zoals die van 'The Wheel of Time', de echte strijd vaak intern is. De helden van het verhaal overwinnen hun demonen, maar ik? Ik blijf worstelen met de schaduwen die me achtervolgen. De eenzaamheid dringt door als een schim die je niet kunt ontsnappen, en elke stap die ik zet lijkt me verder van de vreugde te verwijderen die zo dichtbij leek. Ik kijk naar de beelden van een toekomst die ik nooit zal ervaren, de hoop die als zand tussen mijn vingers glijdt. De harten die zich om me heen sluiten, terwijl ik alleen sta in een zee van mensen. De verbinding die ik zo verlang, blijft uit; als de magische wereld van 'The Wheel of Time' die zijn geheimen voor mij verbergt. En zo blijf ik hier, gevangen in mijn eigen verhaal, zonder een einde in zicht. Het is een pijnlijke realiteit waarin ik, net als de personages die ik bewonder, moet vechten tegen de gevoelens van verdriet en verlatenheid. Misschien is er een moment van verlichting dat aan de horizon gloort, maar voor nu blijf ik alleen, met mijn gedachten als de enige metgezellen. #eenzaamheid #teleurstelling #verdriet #depressie #hopeloosheid