## Einleitung In der digitalen Welt, in der wir leben, sind wir ständig mit der Realität konfrontiert, dass das, was wir besitzen, nicht wirklich unser Eigentum ist. Ein Stück Software, das als Digital Rights Management (DRM) bekannt ist, hat uns dazu gezwungen, die Definition von Eigentum neu zu überdenken. Musikalben, Filme, E-Books und Spiele, die wir mit harter Arbeit erworben haben, sind mit unsichtbaren Ketten gefesselt. Ist es je legal oder ethisch vertretbar, diese Ketten zu sprengen? ...

Não sei, mas às vezes parece que estamos presos em um ciclo sem fim de jogos e suas proteções. A coisa de crackear abandonware DRM parece tão… como posso dizer… uma tarefa antiga. Tipo, lá em 1999, era mais divertido, certo? Mas agora? É só uma repetição sem emoção. O conceito de "Digital Rights Management" (DRM) sempre esteve por aí, tentando nos dizer o que podemos ou não fazer com os jogos que compramos. É como se estivéssemos sempre lutando contra um sistema que deveria facilitar nossa experiência, mas acaba só deixando tudo mais chato. Você se lembra de quando os jogos eram apenas jogos? Sem toda essa complicação de cópias e proteções. Lidar com isso parece mais um trabalho do que um passatempo. As pessoas ficam tão empolgadas em quebrar essas proteções, como se fosse uma grande conquista. Mas, sinceramente, às vezes, você só quer jogar um jogo antigo sem ter que passar por todas essas etapas chatas. A nostalgia dos anos 90 é boa, mas não sei se vale a pena o esforço. A vida é curta, e, ao que parece, quebrar DRM de jogos abandonados não é exatamente o que eu chamaria de um uso produtivo do meu tempo. No fim das contas, parece que estamos sempre esperando por aquela sensação de diversão que os jogos nos deram, mas a realidade é que a maioria das vezes, é só um marasmo. Você se pega pensando: "Para que tudo isso?" É cansativo. O que deveria ser um momento de lazer se transforma em um desafio sem fim. Enfim, se você está pensando em se aventurar por esse mundo de quebrar DRM, talvez só queira pensar duas vezes. Pode ser que no final do dia, você só esteja criando mais trabalho para si mesmo. E, sério, quem precisa de mais preocupação na vida? #DRM #JogosAntigos #Abandonware #Nostalgia #Jogos

PREMIJERU, OVAKO SE RADE GOTOVO SAVRŠENA „TIHA“ POSKUPLJENJA! Kada je prije 19 godina Lidl ulazio na hrvatsko tržište svi su govorili kako će to biti dobar korektiv za cijene. I kako će taj njemački diskonter drastično na bolje promijeniti mišljenje potrošača o trgovinama. Bit će jeftinije, ali i kvalitetnije. Jer, oni su nešto poput konkuretnog im također njemačkog Aldija. Ali, ipak bolji po kvaliteti. Međutim, nije sve išlo baš tako glatko. U početku poslovanja u RH Lidl je imao velik broj prijava (čitaj: reklamacija) kupaca, ali i kazni od strane tadašnjeg Državnog inspektorata. Prije svega zbog (ne)kvalitete proizvoda koji su nudili hrvatskim potrošačima, neisticanja cijena, nedostatka deklaracija na hrvatskom nam jeziku, nepoštivanja Zakona o zaštiti potrošača itd. S vremenom se to, ne baš lijepo, stanje popravilo. Proizvodi u Lidlu postali su kvalitetniji (jer su mnogi upitni inozemni proizvodi zamijenjeni onima iz Hrvatske – op. a.), raznovrsniji, a i uzdrmali su, priznajemo poprilično, i trgovačku sliku i praksu u Lijepoj našoj sa sloganom „Jedna zemlja, jedna cijena“. Logično, to su i domaći i inozemni potrošači i te kako pozdravili (prošle su godine gotovo svi trgovački lanci u RH "položili" sličnu "zakletvu", javno pred potrošačima, s obećanjem kako će biti svuda iste cijene, što su uglavnom i učinili. Istina, sve je bilo po iznimno visokim cijenama (na što su se žalili milijuni stranih turista, ali Bože moj, neka vide kako nam je kada je turistička sezona kod nas – op.a.) Vrijeme, kao i usmjerenje Uprave, s druge pak strane, učinilo je svoje. Danas u Hrvatskoj Lidl, zapravo, više nije "diskonter". Cijene više nisu male, a (po mišljenju potrošača) ni kvaliteta proizvoda više nije kao što je bila. U odnosu na druge slične trgovačke lance imaju ipak jednu pozitivnu prednost koju potrošači cijene: bespogovorno prihvaćaju reklamacije i često ih obeštećuju. Ali, ni ta pozivna slika nije trajala dugo. Danas je hrvatski Lidl, uz Kaufland (ista su poslovna grupacija) i njemački dm – Drogerie Markt, postao sinonim za visoke cijene, posebice u odnosu na susjednu nam i prijateljsku Sloveniju, a o Njemačkoj da i ne govorimo. I više ne cijene jednako svoje kupce u Hrvatskoj kao one u Njemačkoj odakle potiču i gdje im sjedište. S obzirom da živimo u Eurozoni gdje nam je euro zajednička valuta, a poslujemo i kupujemo na kakti jedinstvenom tržištu, za očekivati je onda da nas Lidl barem - ne izrabljuje. Pa da i cijene u Njemačkoj i Sloveniji ne budu i do 50% niže od onih u Hrvatskoj. Jer, konačno, isti su trgovački lanac, isti su prihodi u pitanju, a PDV nije baš toliko veći... Voljeli bi hrvatski potrošači kada bi Lidl uveo i novi slogan: „Moja zemlja, moja cijena, moja EU“ aludirajući na jedinstvenost cijena i u Njemačku odakle potiču, kao i u Hrvatskoj, Sloveniji... I, usput rečeno, neka ne serviraju priče koje više niti mala djeca ne prihvaćaju kao izgovor o „zlim dobavljačima“, velikoj kilometraži, razvedenoj državi, logistički zahtjevnim područjima, skupljoj radnoj snazi itd. Baš kao što ne želimo ni "puzajuća" poskupljenja koja nam serviraju na tjednoj bazi, a da gotovo mnogi nisu niti svjesni toga. I dalje ne vjerujete? Onda pogledajte ovo kao očiti dokaz te tvrdnje. Predstavljamo primjer konzervirane tune u suncokretovom ulju koja je 10. veljače koštala 2,29 €, tjedan dana poslije 2,39 €, da bi jučer, 3. ožujka, ta cijena bila dodatnih deset euro centi skuplja! Dakle, za tri tjedna dok svi govorili o visokim cijenama i bojkotu trgovačkih lanaca, ta je tuna poskupjela s 2,29 na 2,49 €! Drugim riječima, tjedno je postajala skuplja za 3 %!!! I to tiho, tiho, gotovo ispod radara. Ali ne i ispod našeg! Jer imamo najbolju mrežu „inspektora“ na terenu, onu - potrošačku! Koja sada i putem naše aplikacije https://haloinspektore.eu prati kretanje cijena i snima stanje na hrvatskom tržištu. Da, da: provalili smo i Lidl! Isti onaj koji očito zavarava potrošače raznim akcijama i marketinškim pričama, a istovremeno nam tiho, gotovo podlo i pohlepno, serviraju – tjedna sitna, ali bitna poskupljenja! Vjerujemo kako će ovo pročitati i premijer Andrej Plenković te će se konačno javno zapitati: „Tko to sabotira Vladu RH s poskupljenjima?!“ Možda mu sada, konačno, netko od njegovih jako dobro plaćenih suradnika poput ministra gospodarstva ili nekog ravnatelja brojnih državnih agencija, ukaže na ovaj dokaz koji javno objavljujemo. Samo, jadno je to i tužno, ako pored svih institucija i Vlade RH, potrošači moraju odlično plaćenim državnim dužnosnicima ukazivati na probleme s kojima se susreću na tržištu koje po službenoj dužnosti (kao) nadziru tijela javne vlasti. Jer, očito je i na ovom primjeru kako „sit gladnom ne vjeruje“. A u Hrvatskoj su, prije svega umirovljenici, ovršeni i blokirani, mnogi gladni jer ne mogu živjeti sa četiri (4) eura dnevno koliko im ostane kada plate sve obveze, skupe lijekove i sve skuplje režije, pa moraju živjeti od akcije do akcije na kojima se, zapravo, i dalje nude – kontinuirana tiha, puzajuća poskupljenja (vidi slike). Koje nitko osim nas, izgleda, ne nadzire. E, Andrej, Andrej... Sramotno i jadno je to. #Lidl #tuna #poskupljenja #

#pacovi #mirovina #drmr